Φαντασίωση

Δημιουργός: Ανταίος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δίπλα μου ήσουν το πρωί και περπατούσαμε,
δεν σ΄είχα νιώσει άλλη φορά, τόσο κοντά μου·
στου πρωινού, τ’ αγιάζι, απλά αδιαφορούσαμε,
μα κάθε τόσο σ' έσφιγγα στην αγκαλιά μου..

Γελούσαμε που έβριζες, τάχα μου, τον έρωτα,
που σ' έκανε να σηκωθείς μες στα σκοτάδια,
όλα ήταν μέσα μας τόσο πρωτοφανέρωτα
κι ο πόθος μας εγυάλιζε, πάνω στα ανθοκλάδια.

Την σιγαλιά διέκοπτε. το φως απ΄το φεγγάρι,
που κάθε τόσο έστηνε, χορό, πάνω στον δρόμο,
μα άρχιζε να χάνεται κι ήθελε να σε πάρει
και τότε, ασυναίσθητα, σ΄αγκάλιασα απ΄ τον ώμο.

Το χέρι όμως αδύναμο και η σκέψη μπερδεμένη,
χάθηκες όπως χάθηκε, ψηλά, κι ο αυγερινός.
Έτσι, για άλλη μια φορά, χωρίς αγαπημένη,
εγύρισα στο σπίτι μου, έρμος και μοναχός...
[/align][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2013