Αγάπη ξύλινη

Δημιουργός: Constandin, Κωνσταντίνος

Την καλημέρα μου σε όλους!!! http://joshjackblog.files.wordpress.com/2010/02/bread_and_wine-_artistic_kjyl.jpg

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][color=brown]
[B]Ο έρωτας σαν σπόρος
που φύτρωνε σε έρημο δρόμο
το κλάμα που αντάμωνε
τον πότιζε με δάκρυα πόνο.[/B]
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
[B]Τη πίκρα στα χείλη μας
με μούστο νοτίζει
Τη μνήμη στον άνεμο
αυτός ξεσκονίζει.[/B]
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Ο έρωτας και αν έφυγε
κρασί που τελειώνει
την αγάπη στα χείλη μας
με ζωή τη ζυμώνει.
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Το πάθος και αν χάθηκε
παιδί που θυμώνει.
Η αγάπη στα στήθια μας
σα φούρνος φουντώνει.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

[B]Ο έρωτας ανθίζοντας
σε ξύλο σκοντάφτει
χαμόγελο στα χείλια μας
στο πρόσωπο αστράφτει.[/B]
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
[B]Ο πόθος στα χείλη
τη γλύκα αφήνει .
Το ξύλο στο φούρνο μας
ψωμί ξεφουρνίζει.[/B]
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Ο χρόνος τι και αν έφυγε
παιδί που γελάει.
Το σπόρο του έδωσε
στη γη που μιλάει.
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Ο σπόρος τι και αν έπεσε
η ζωή ξαναρχίζει.
σα ξύλο στο δρόμο σου
ξανά θα γυρίσει.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

Τροφή η αγάπη και ξύλο ως καύσιμη ύλη
και ο σπόρος του έρωτα, μούστος στα χείλη.[/color][/align]

[B]
Y.Γ. Ο έρωτας τη πίκρα
ο έρωτας το πάθος
ο χρόνος τη φροντίδα
ο σπόρος την ελπίδα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2013