Γυμνά τα πέλματα (η τελευταία λέξη)

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλησπέρα, καλό υπόλοιπο της εβδομάδας, και όχι μόνο..!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αχ... τα παθήματα στη ζήση μας, θαρρώ,
μια ανυποψίαστη δικαίωση γυρεύουν...
μιαν αφορμή, κάτι ν' αφήσουνε καλό
μες στις πληγές που οριστικά μας σημαδεύουν.
Κι αν δεν την βρεις, θα εγκλωβιστείς σ΄έναν καιρό
που τα φαντάσματά τους θα τον διαφεντεύουν...

Δεν είναι ο θόρυβος, δεν είναι το κρασί
που χρόνια τώρα την αγάπη μας ζαλίζει...
Είναι που τα όνειρά σου χώρεσαν το "εσύ"
και το "εμείς" έξω απ' την πόρτα σου σαπίζει...
Κι εγώ κακιώνω σαν αφίλητο παιδί
και την ανάγκη σου μισώ, γιατι με ορίζει.

Σπασ' το γοβάκι σου
και το μεράκι σου
απόψε πέτα το στον άγριο γιαλό...
Γυμνά τα πέλματα,
γυμνά αναθέματα
γυμνή ψυχή κι εγώ, με πόνο σου μιλώ...

Κι αν μου θυμώνεις που σε έφερα ως εδώ,
κι αν με πληγώνεις που σε κέρασα μια αλήθεια,
με όλα τα λάθη μου, στ' αλήθεια σ' αγαπώ,
και στα τραγούδια εγώ γυρεύω μια βοήθεια...
Τη μουσική σου έχω ξεχάσει από καιρό
και δεν αντέχω να χαθείς σε μια συνήθεια...

Νου και κρασί ζητάει τούτη η βραδιά,
πριν το φεγγάρι φοβηθεί και βασιλέψει...
Τι με κοιτάς... σου λέω δεν είμαστε παιδιά,
κι έχει ο καθείς μας έναν δρόμο να διαλέξει
πριν να θαφτούμε μες την άγρια λησμονιά,
μοίρα ας γίνουμε... και η τελευταία λέξη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2013