Σχεδία Δημιουργός: λουκι-λουκ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Στον τοπο που μεγαλωσα τα υλικα ειναι μετημενα
ξυλο για βαση, σχοινι για ενωση,δερμα για καλυμμα και την συνειδηση μου για σημαια
Τρικυμια φοβου πλυμμηρισε το καθε κυτταρο μου
ομως ξερω πως θαρρος και θρασος χρειζομαι αδερφε για να ξανοιχτω στον ωκεανο μου
Οσο δυσνοητος ημουν στην πρωτη λεξη που αρθρωσα
οσο ανισορροπος στον πρωτο μου το βημα
γνωριζω πως το ιδιο ευαλωτος θα ειμαι αντικρυ στο πρωτο κυμα
Με την ριζα της πιο σκοτεινης πτυχης μου θα συμφιλιωθω
και εν συνεχεια θα υποταξω
και σαν ερθει η καταλληλη στιγμη τον θανατο δεν θα διστασω να αγγαλιασω
Την μικρη αλληγορια μου σου την εχαριζω
και σαν οι στιγμες μας ενωθουν θα στην μελοποιησω.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2013 |