Ψυχή μου που έμεινες γυμνή

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βλέπω ακόμα ω ξάφνιασμα μοιραίο
το λεπτό χαμόγελο τ'ωραίο
που ανατέλλει σαν ήλιος νέος
μες στον κυματισμό του σφριγηλού κορμιού
πρώτος μα και τελευταίος
του γαλανότερου ουρανού

Και ψάχνω μια μυρωμένη ανατολή
το μήνυμα της να μου πεί
αγάπη πάλινα γινεί εκείνο το μεθύσι
κι ανάλαφρη η δόλια μου η σκέψη
πρίν η ζωή με λησμονήσει
κι αργά μου βασίλεψει

Ψυχή μου που έμεινες γυμνή
σε κάθε πίκρα σου κλειστή
ευλογημένη σήμερα η μέρα
πέτα με τα τραγούδια σου και τα σονέτα
μες στον αμόλευτο αγέρα
και την αγάπη μου χαιρέτα

Μαλλάκια,ματάκια,χειλάκια και λαιμοί
κι όπου βαθιά είν'η απαντοχή
λέω μήπως και σας φτάσω

άνοιξε τάχα για μένα πια η θύρα
σε πέλαγο ή σε δάσο
θέ να διαβώ κι αγνάντια μου η μοίρα

Πλέκω στον στίχο μου μυστικισμό
στο όνειρό μου τον καημό
τα παίρνω τώρα όλα μαζί
στου έρωτα τον δίσκο
και φεύγω πάλε στη ξενητειά τη μακρυνή
έρχομαι και σε βρίσκω

Δάκρυ χαράς και ξεγνοιασιάς
όσο η στάλα της δροσιάς
καιανούργια λάμψη ας μου δώσει
κι αν κυνηγιέμαι απ'τον καιρό τι να με μέλει
αξίζει κάτι,η έγνοια νάναι τόση
παιζογελάει στα χείλη σου ένα φιλί σου μέλι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-10-2013