Καυτά δάκρυα

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έκλαψα πάλι σαν παιδί
που απέμεινε μονάχο,
πουν΄η δικιά μας η ζωή;
και τι ζωή θα έχω;

Σκληρά μου φέρθηκες εσύ,
μ΄άφησες να ελπίζω,
φαρμάκι πίνω το κρασί,
με δάκρυ το ποτίζω.

Σύννεφο τα δάκρυα γίναν,
εξατμίστηκαν αργά,
μα στη γη θα ξαναπέσουν
από πρώτα πιο καυτά.

Η διαδρομή που κάναμε
δεν είχε νόμιζα τέλος
κι όταν αντίκρυ φτάσαμε
μου κάρφωσες το βέλος.

Το δάκρυ θάλασσα βαθειά
ρήμαξ΄αγάπης δέντρο,
που΄χα φυτέψει στην καρδιά
σημάδεψες στο κέντρο.

Σύννεφο τα δάκρυα γίναν,
εξατμίστηκαν αργά,
μα στη γη θα ξαναπέσουν
από πρώτα πιο καυτά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2006