Μια βροχερή Κυριακή

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΝ ΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"ΜΙΑ ΒΡΟΧΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ"


ΣΧΕΔΙΟ ΖΩΗΣ ΠΡΩΤΟ:

Αρχικά θα πρέπει να μεταφέρω τα πνευματικά
δικαιώματα των έργων μου, σε κάποιο συγγενικό
ή ίσως φιλικό πρόσωπο, τα λιγοστά μου υπάρχοντα
κυρίως βιβλία λογοτεχνίας και δίσκους βινυλίου
θα πρέπει μάλλον να τα χαρίσω σε ανθρώπους
που εκτιμώ βαθύτατα και έχω κάθε λόγο να αγαπώ.

ΣΧΕΔΙΟ ΖΩΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:

Εφόσον δε μου χαρίστηκε ο έρωτας απλόχερα
και απέμεινα μόνος, χωρίς οικογένεια, χωρίς
απογόνους, χωρίς σύντροφο, μήτε φίλους
ούτε και συγγενικά πρόσωπα να με αγαπούν
σαν αδερφό τους, μιας και δεν έτυχε να γνωρίσω
αδερφό, γι'αυτό και θα προστατέψω τις στερνές
μου, τις τελευταίες μου σκέψεις απο τη φθορά
καταγράφοντάς τες με την μορφή νέων ποιημάτων.

ΣΧΕΔΙΟ ΖΩΗΣ ΤΡΙΤΟ:

Αν και η ζωή μου ήταν κόλαση, εντούτις γνώρισα
και καλές, λίγες, ελάχιστες ευτυχισμένες στιγμές.
Η αγάπη είναι βέβαια κάτι διφορούμενο ως έννοια
γιατί δε γνωρίζεις, πότε την έχεις και πότε τη χάνεις.
Όμως θα φύγω με το κεφάλι ψηλά, τίμιος όπως ήρθα
σ' αυτόν τον κόσμο, με καθαρό το κούτελο απο κάθε
λογής πειρασμούς, εφόσον ποτέ δεν κοίταξα το
ατομικό μου συμφέρον, παρά μόνο το συμφέρον
της τέχνης που υπηρετούσα, των ανθρώπων που
εκτιμούσα, ή των ανθρώπων που με χρησιμοποίησαν.

ΣΧΕΔΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΠΡΩΤΟ:

Ο δρόμος για το θάνατο είναι εύκολος πολύ
αφού δεν είναι διόλου δύσκολο να χάσει
οποιοσδήποτε τη ζωή του, όμως σημασία
έχει πάντα ο τρόπος, πώς και πότε θα φύγεις.
Μάλλον καταλληλότερη στιγμή θα είναι
η χρονική περίοδος εκείνη, που θα έχω προλάβει
να ολοκληρώσω ως τότε, την καταγραφή
όλων μου των εμπειριών και φιλοδοξιών.

ΣΧΕΔΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟ:

Αν δε με προλάβει η χειρότερη ασθένεια όλων
των γνωστών ασθενειών, σχεδιάζω να αποχωρίσω
για τον Παράδεισο, πάρα πολύ ήσυχα, σχεδόν
αθόρυβα, χωρίς να με αντιληφθεί κανένας.
Ξέρω, είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να γίνει
μα θα είναι η πλέον σωτήρια μέθοδος λύτρωσης
και γαλήνης της ψυχής. Μια αυτοκτονία για μένα.

ΣΧΕΔΙΟ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΡΙΤΟ:

Η ψυχή μου ζητά εδώ και πολλά χρόνια τη λύτρωση
δέχεται την καταπίεση καθημερινά απο παντού
η οργή είναι συσσωρευμένη απο καιρό
το μίσος που κρύβω μέσα μου τεράστιο
οι ορμόνες βρίσκονται σε διαρκή καταστολή
οι ορμές μου πάντα τιθασευμένες, σχεδόν
παντελώς ξεχασμένες, η θλίψη κυριαρχεί
κι ο πόνος, ο καλύτερος απ'όλους τους φίλους .
Θα φύγω μια βροχερή Κυριακή του Σεπτέμβρη
την ώρα που θα απολαμβάνω ένα ποίημα του Λειβαδίτη
για τελευταία φορά τη μελωδική και λυπημένη
τρομπέτα του Chet Baker να κλαίει απο έρωτα
αφού καπνίσω ένα στερνό, τελευταίο τσιγάρο
κι αφού κοιτάξω για τελευταία φορά, όλες
τις φωτογραφίες των γυναικών που αγάπησα
και που πόνεσα στη ζωή μου, χωρίς ποτέ όμως
εκείνες να με αγαπήσουν και να με νιώσουν το ίδιο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Ο θάνατός μου, έτσι όπως τον σχεδιάζω
πραγματικά θα είναι υπέροχος...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2006