Στο ακρογιάλι της ουτοπίας

Δημιουργός: Τσακίρη Χαρά

Το ποιήμα είναι εμπνευσμένο απο το ομοτιτλο βιβλίο της Αλκυόνη Παπαδάκη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ είμαι η Χαρά! ζωή - ετών 30 -
δε σου 'χω ξανασυστηθεί
Σ' ενέχυρο, στην Κηφισιά - σ' είχα πουλήσει-
και ζούσα με τα δανεικά

Σου 'στελνα γράμματα ψυχής -πώς να τα λάβεις; -
όλα με διεύθυνση ελλιπής
Την πόρτα μου άφησα ανοιχτά -μα εσύ στεκόσουν-
στο κεφαλόσκαλο μπροστά

Έχω πετάξει αποσκευές - τα περιττά μου -
απολιθώματα του χθες
Με μια ελεύθερη ψυχή - ζούσα από πάντα -
τρέμοντας μην παγιδευτεί

Και άθελά μου εν αγνοία; - την παγίδα μου -
ονομάτισα θυσία
Ερήμην μου με λύγισαν - με δυο καπέλα -
οι ενοχές με προίκισαν

Οι γύρω μου, οι συγγενείς - τόσο άγνωστοι! -
δε μ' ένιωσε ποτέ κανείς
Κι ένα απόγευμα θαρρώ - Μάρτης πως ήταν -
έπαψα να σε καρτερώ

Το καπελάκι μου στραβά, φορώ και τρέχω
σε ουτοπίας ακρογιαλιά
Και σου συστήνομαι ευθύς, κι αν σου χρωστούσα
τώρα ξοφλάω μετρητοίς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2006