Τη Σαχάρα μου ζητάω να ξεδιψάσω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όπιο κι ελιξίριο το φίλτρο των χειλιών σου
με άρωμα και μόσχο ποτισμένο
άντρας των σκοτεινών μεσονυχτίων
το πίνω σαν κρασί των αιθερίων
κι ύστερα ξοδεύομαι σα θυμιατήρι λικνισμένο
στις σκιές των θησαυρών σου

Τη Σαχάρα μου ζητάω να ξεδιψάσω
με ρυθμό γλυκό,νωχελικό κι αργό
το πάθος μου θρεμμένο με ηδονή
η καρδιά μου ρημαγμένη απ'την οχλοβοή
μα η έκσταση διπλή στον άγριο σου νυγμό
και φορτωμένος πια ,ξανοίγομαι να σε χορτάσω

Με ύφος θριαμβικό σμίγουν οι ευωδιές
ίσως νάσαι νεράϊδα ίσως και θεά
των διαμαντένιων λουλουδιών
μούσα αγνοημένη των ανέμελων μου τραγουδιών
σε τόπο που σου μοιάζει συγκλονιστικά
των αναμνήσεων μου σ'εποχές αλλοτινές

Ποιο είναι πιο γλυκό που διαφεντεύει το κορμί
που σα λάμψη αναβλύζει
του μεγαλείου σου πηγαίο
τόσο αστραφτερό και τόσο ωραίο
που κοκκινίζω σαν μ'αγγίζει
και μαγνητίζει μου το σκίρτημα σα μουσική;

Το χάδι σου,το γέλιο σου,το φιλί το τρυφερό σου
που τρεμουλιαστά ψάχνουν να βρούν την ευφορία
στον θλιμμένο που σε βλέπει και μαγεύεται
που στα ερείπια του ακόμα ονειρεύεται
να βγεί απ'της σιωπής την αγωνία
και να συρθεί στ'ανύποπτο πλευρό σου

Στίς όχθες του ονείρου
χιλιάδες σκέψεις φτερουγίζουν ξαφνικά
βαμμένες με χρώμα γαλανό
μα το όπιο το χρόνο μεγαλώνει
το κρασί το ατέλειωτο απλώνει
κι θύμηση γυροπετά στα βάραθρα του απέιρου

Μες στο μυαλό μου η μορφή σου ταξιδεύει
κάλλος ,γαλήνη και χλιδή
αλήτες πόθοι πρόθυμοι να πλανηθούν
έρχονται απ'την άκρη και παραμιλούν
μα όλα πια σε τάξη στη ψυχή
που φιλόξενη,για στόχος πάλι χρησιμεύει

Πνίγω την παλιά μου τύψη
που ακόμα ζεί και χτυπάει σαν τον τερμίτη
σ'αγαπάω κι ας είμαι κολασμένος
στην πληγή μου καταδικασμένος
να κατοικώ βρυκόλακας σ'αυτό το σπίτι
μες στα πικρά ναυάγια και στην ολέθρια μου θλίψη

Σ'αγαπώ με την καρδιά του ποιητή
που την απλώνει στο βωμό σου
χίλια τραγούδια να φυτρώνουν γλυκόπνοη συμφωνία
και ν'αντηχούν δίχως καμμία ειρωνία
σαν όνειρο νυχτερινό σου
που σε μεθάει και σε κρατάει ως το πρωΐ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2013