Ο γίγαντας

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

Στην Α.Ε. ΕΠΕ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Ο γίγαντας[/B]

Σήμερα ξεκίνησε το κυνήγι του λαγού και της πέρδικας.
Πήγα με βαριά καρδιά.
Όχι επειδή θα μου έβαζε απουσία ο Θεός
που δεν πήγα εκκλησία.
Αυτό μου το ξεκαθάρισε ένας φίλος μου παπάς.
Του είπα, ρε πάτερ όταν είμαι στα χωράφια και κυνηγώ
ακούω τις καμπάνες
βάζω το σταυρό μου
και λέω ο φίλος μου ο παπάς τώρα είναι μπροστά το άγιο θυσιαστήριο
και ενώ εκείνος λειτουργεί εγώ κυνηγώ.
Ο παπάς, άνθρωπος με πολύ αγάπη και πολύ χιούμορ μου είπε
κι εγώ μπροστά από το άγιο θυσιαστήριο σαν λειτουργώ
λέω από μέσα μου αχ τι τυχερός είναι ο φίλος μου ο χάρης που κυνηγάει.
Χάρη μου εγώ είμαι πιο λάθος από σένα.
Να πηγαίνεις μερικές Κυριακές και θα προσεύχομαι εγώ.
Θέλω όμως κάθε κυνηγετική σαιζόν ένα λαγό και μερικά περδίκια
Και έτσι έκλεισε η συμφωνία.
Στο σχολείο που εργάζομαι είχα ένα πολύ καλό φίλο γυμναστή.
Πριν τρία χρόνια τέτοιες μέρες, μου είπε,
ρε θεολόγε αμαρτωλέ
ότι εκτελέσεις εν ψυχρώ την Κυριακή το πρωί
θα το φάμε τη εν θερμό τη Δευτέρα το βράδυ.
Εγώ δέχτηκα με χαρά.
Ο φίλος μου αυτός ήταν η ψυχή του σχολείου.
Κρατούσε μόνος του ένα σχολείο ολόκληρο.
Τον αγαπούσαν οι πάντες.
Και οι πέτρες ακόμα.
Πάντα χαμογελαστός.
Γεμάτος αγάπη.
Αλλά και αυστηρός όταν έπρεπε.
Ήταν ο μόνος αθλητής στην Κύπρο
που έπαιξε στην πρώτη κατηγορία
και ποδόσφαιρο και καλαθόσφαιρα.
Το φωνάζαμε γίγαντα.
Εκείνη τη χρονιά δίδασκα και στην κόρη του μάθημα
ένα χρυσό κορίτσι που την αγαπούσα πολύ.
Την Κυριακή όταν πήγα κυνήγι έδωσα ρεσιτάλ.
Δεν θυμάμαι τι θήραμα πήρα αλλά πήγα πολύ καλά.
Την ώρα που θα τελειώναμε και θα φεύγαμε
μου τηλεφώνησε ο άλλος γυμναστής του σχολείου.
Χάρη, μου είπε, χάσαμε τον φίλο μας.
Τι εννοείς του λέω.
Τον φίλο μας χάρη μου, τον χάσαμε.
Τον πρόδωσε η καρδιά του σήμερα το χάραμα.
Εκείνη την ώρα παραλίγο να σταματήσει και η δική μου.
Θυμήθηκα την Παρασκευή που του τραγούδησα
το έβαλε ο θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά.
Θυμήθηκα που κάθε πρωί όταν διάβαζε την εφημερίδα
πήγαινε στις κηδείες και αν ήταν κάποιος πάνω από 80 έβαζε νι
αλλιώς έβαζε χι και γελούσαμε.
Θυμήθηκα ένα εκατομμύριο πράγματα.
Την επόμενη μέρα το πρωί είδα κάτι που με συγκλόνισε.
Όλα μα όλα τα παιδιά του σχολείου φορούσανε μαύρη φανέλα.
Κάθισαν στο κέντρο της αυλής του σχολείου και δεν μιλούσε κανείς.
Είχαμε χάσει όλοι το φίλο μας.
Το δάσκαλό μας.
Το παλικάρι μας.
Το γίγαντά μας.
Πήγα και βρήκα την κόρη του.
Μπήκε μέσα στην αγκαλιά μου και έκλαιγε χωρίς να μιλά.
Ούτε εγώ της είπα κάτι.
Το μόνο που έκανα ήταν για μια βδομάδα να μιλώ τις τάξεις μου
για την αξία της ζωής.
Να φύγετε τους είπα, να πάτε στα σπίτια σας
και να αγκαλιάσετε τον πατέρα και τη μάνα σας
και να τους πείτε ότι τους αγαπάτε.
Παιδιά σήμερα είμαστε ζωντανοί, σήμερα θα αγαπήσουμε.
Αύριο δεν ξέρει κανείς τι ξημερώνει.
Τα παιδιά εμένα πάντως με συγκινούν.
Μπορεί να είμαι παλαβός ή ρομαντικός
και να βλέπω άλλα από αυτά που βλέπουν οι άλλοι.
Όμως εμένα με συγκίνησαν που για πολύ καιρό
κάθε μέρα συμπαραστέκονταν διακριτικά
και με αγάπη στην κόρη του φίλου μου.
Κάθε φορά που πήγαινα απόγεμα στο κοιμητήριο
να του ανάψω το καντήλι έβλεπα και μαθητές μου εκεί.
Μια μέρα είδα ένα μαθητή μου
που έμενε σε ένα εφηβικό ξενώνα
επειδή δεν είχε γονείς.
Τον ρώτησα πως πήγε εκεί γιατί ήταν περίπου 9 χιλιόμετρα η απόσταση.
Με τα πόδια κύριε μου απάντησε.
Αυτός ήταν ο καλύτερος μου φίλος μου, είπε ο μικρός.
Μου έδινε χρήματα, ερχόταν και με έβλεπε, αλλά κυρίως με αγαπούσε.
Σήμερα στο κυνήγι με έβλεπαν όλοι σκυθρωπό
αλλά δεν μπορούσα να αλλάξω διάθεση.
Μου έλειπε ο φίλος μου.
Γίγαντα εύχομαι ο θεός της αγάπης να σε έχει μέσα στην αγκαλιά του.
Όπως είχες εσύ μέσα στην αγκαλιά σου ένα ολόκληρο σχολείο.
Κι εγώ και τα παιδιά όλα, σε αγαπάμε και σε σκεφτόμαστε.
Και κάθε φορά που τραγουδώ το έβαλε ο θεός σημάδι
σκέφτομαι πως τελικά συνάντησες το παλληκάρι από τα Σφακιά.
Το καλό το παλικάρι έλεγες
δεν ξέρει μόνο κι άλλο μονοπάτι.
Το καλό το παλικάρι έλεγες
ξέρει κι άλλο παλικάρι.
Γίγαντα σ’ ευχαριστώ.
Για όλα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2013