Ολοένα τραγουδάει

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ολοένα τραγουδάει ξεχασμένο το θηρίο
με λιγοστά για τη σφαγή του
κι όλο κοιτάζει στη γραμμή του
βαθιά μες στην παλάμη του θανάτου το σημείο

Ρίχνει αέρας την αυλαία ξεκινάει η λιτανεία
πάλι γυρίζει της μοίρας ο τροχός
του κόσμου του άλλου μοιάζει ο τριγμός
πρέπει να σκάψω να ξεφύγει η φαντασία

Χάθηκε η προσευχή στους λειμώνες πίσω
δεν μου ταιριάζει την είπα κι έμεινα μόνος
και κλείστηκα στην πέτρα να με χαράξει ο χρόνος
αγαπώντας σε απ'τη σιωπή μου να ξαναγυρίσω

Μπήκα στα σίδερα της καταιγίδας
να δώ αόρατος την αστραπή
μα άλλα μάτια δεν αντίκρυσα να λάμπει η χαραυγή
παρά στην όψη σου το βλέμα της πατρίδας

Σαν έφτασε η αιθρία τιμώρησα την ερημιά
και δρόσισε,σαν άνοιξε ο θεός την πύλη
διάβηκα με του έρωτα σου τον καρπό στα χείλη
απ'την άκρη των γκρεμών ως την πέρα τ'ουρανού μεριά

Και βγήκα σκοτεινός, γιός του κυκεώνα
με κρότους φοβερούς ποιητής των ορατών
σε κοιλάδες και φυλλώματα των αστεριών
σε μια νέα της ύπαρξης μου Βαβυλώνα

Ίχνη αντάμωσα του παλιού σου ονείρου
και στην αιχμή αντίκρυσα το νόημα του μυστηρίου
έκλαψα και μάτωσα στην αγκαλιά του μαρτυρίου
μ'ανάσανα σαν ήπια τα βάλσαμα του πιο γλυκού σου μύρου

Τώρα χυμένη η ζωή μου σ'αυτή τη νηνεμία
ο πόνος είναι ήσυχος κι ατάραχο το πάθος
η νύχτα ρέει σα γαλαξίας σ'όλο της το βάθος
θροΐζει μες στα μικρά μου όρια γλυκιά η αρμονία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-11-2013