Εκείνος

Δημιουργός: ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ, Διαμαντής Παππάς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν μιλούσε για τον θάνατο
όλοι γύρω σώπαιναν.
Όταν ρωτούσε για την ζωή
όλοι κάτι είχαν να πουν.
Κι Αυτός γελούσε,
γελούσε παράξενα.
Τα λευκά του δόντια τους τύφλωναν
τους έριχναν καταγής, τους βασάνιζαν.
Όταν τους άπλωνε με αγάπη τα χέρια
αυτοί τραβιόντουσαν πιο πέρα.
Έσφιγγε ο ένας τον άλλον
και κλαψούριζαν παραπονεμένα,
έσχιζαν τα ρούχα τους
και έδειχναν τις πληγές τους.
Έμπηγαν τα νύχια στις σάρκες τους
και ρουφούσαν το αίμα.
Κι Αυτός πονούσε,
πονούσε αφάνταστα.
Τους καθάριζε με τα δάκρυά του
τους σκέπαζε με τα ρούχα του
τους έδινε θάρρος.
Ώσπου απελπίστηκε και έφυγε.
Αυτοί γέλασαν, τραγούδησαν και χόρεψαν.
Έχε γεια πραματευτή του φώναξαν
και ξέχασαν τον ερχομό του.
Πέρασαν χρόνια από τότε.
Τα χείλη κουράστηκαν να κρατούν
το ίδιο τραγούδι και σώπασαν.
Τα παιδιά βαρέθηκαν να ρωτούν για Εκείνον
και ξανάρχισαν τον πετροπόλεμο.
Κάτι έπρεπε να κάνουν κι αυτά.
Επιτρέπεται από συνήθεια
να διασκεδάζεις την μονοτονία σου
χωρίς να επιμένεις περισσότερο
στα δύσκολα και επικίνδυνα παιχνίδια.
Αν ξαναρχόταν,ευχή ανεκπλήρωτη
ίσως να έκαναν κάτι άλλο.
Ίσως να τον άκουγαν προσεκτικά
καθώς θα τους μιλούσε για τον θάνατο,
για την ματαιότητα της ζωής,
για την αθανασία του πνεύματος.
Ίσως να τον έδιωχναν από ανάγκη,
ίσως…ίσως…ίσως…
αρκεί να έκαναν κάτι άλλο
από το να παίζουν με τις πέτρες.



.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-02-2006