η δασκάλα του έρωτα Δημιουργός: marakoskevasmata, Μάριος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Ήτανε μόλις δεκαοκτώ χρονών όταν έσπρωξε με αβέβαια τα νεανικά του βήματα εκείνη την ξύλινη βαρειά πόρτα με το κόκκινο φωτάκι .
Τον είχανε προτρέψει φίλοι να επισκεφθεί τον χώρο εκείνο που τα παιδιά αντρώνονταν μέσα στον κόλπο μιας γυναίκας.
Κάθησε στο μεγάλο σαλόνι σχεδόν με χαμήλωμένο το κεφάλι ,ενώ γύρω του δυό μεγαλυτεροί του περίμεναν ανυπόμονα τη σειρά τους για να "εκτονωθούνε".Τοτε άκουσε να λέει ο ένας απ αυτούς στον άλλο που ούτε κάν τον γνώριζε."πολύ καβ......α η κοπέλα,έχετε ξανάλθει εδώ ?".
Κάνει και "περιποίηση" συμπλήρωσε ο δεύτερος κλείνοντας του το μάτι και δίνοντάς του να καταλάβει ότι ήτανε τακτικός πελάτης."εσύ νεαρέ για πρωτη φορά?"γύρισε και απήυθυνε το λόγο στον ντροπαλό νεαρό που είχε το βλέμμα μόνιμα στο πάτωμα.
Εκείνος ένοιωσε τα μαγουλά του να κοκκινίζουνε απο ντροπή και δεν του απάντησε,μόνο κίνησε το κεφάλι του καταφατικά .Γυρω βαρειές κουρτίνες και η μυρωδιά της σόμπας υγραερίου διάχυτη στο χώρο,αποτσίγαρα στα τασάκια και λαική μουσική στο μικρό πικ άπ.
Κάποια στιγμή φάνηκε ένας θηλυπρεπής τύπος κρατώντας ένα κουβά στο χέρι και απο πίσω του ένας μεσήλικας που κούμπωνε το πανταλόνι του.
Πέρασε λίγη ώρα ακόμα μέχρι να φανεί εκείνη.Μιά όμορφη γυναίκα με καλοσχηματισμένο κορμί,γύρω στα σαράντα,με ένα μπεμπυντόλ να σκεπάζει τα υποτυπωδη εσωρουχά της.
Καπνίζοντας και με περίσια χάρη διέσχισε με βήματα γοργά πάνω στα ψηλά της τακούνια το σαλόνι σαν να έκανε επίδειξη σε πασαρέλλα και πήγε να κάθησει στο γόνατο του ενός απ τους δυό χασκογελωντας.
Φαίνεται πως είχανε οικειότητα μεταξύ τους γιατί εκείνος δεν έχασε την ευκαιρία να της χουφτιάσει ξεδιάντροπα τα στήθη .Τότε τον έπιασε απ το χερι και σχεδόν τον έσυρε πίσω απο ένα παραβάν κλεινοντάς μας το μάτι με σημασία.
Ήρθε και η σειρά του.Η ίδια πάλι εικόνα με τον θηλυπρεπή να βγαίνει και απο πίσω του ο δεύτερος απο τους δύο με κατακκόκινο όμως το πρόσωπο,σχεδόν ετοιμος να βρίσει.
Αυτό τον τρόμαξε για τα καλά και την ακολούθησε με πολύ φοβο όταν του έκανε νεύμα εκείνη ,έτρεμαν στην κυριολεξία τα κανιά του.
"Γδύσου μικρέ"του είπε σχεδόν νευριασμένα,"αυτό το κτήνος ήθελε να με..".
Ξάπλωσε στο κρεβάτι και εκλεισε τα μάτια,περιμένοντας ίσως και χαστούκι απο κεινη την γυναίκα με την τσαντίλα που είχε.
Έκρυψε με ντροπή τα γεννητικα του όργανα μετα δυό του χέρια και γύρισε το κεφάλι στο πλάι.Εκείνη συνέχισε να ωρύεται "ακούς τι πήγε να μου κάνει το κτήνος?".Εκείνος ανακάθησε στο κρεβάτι γεμάτος έκπληξη ανάμικτη με απορία.
"Δηλαδή κυρία,τί πήγε να σας κάνει?".Τον κοίταξε για μιά στιγμή αυστηρά,αλλα στη συνέχεια του εξήγησε όσο πιο ηρεμα μπορούσε."πήγε να με πάρει απο πίσω,λές και ήμουνα σκύλλα,ακούς το τέρας?".
Στη συνέχεια,τον έσπρωξε μαλακά να ξαπλώσει στο κρεβάτι ,ενώ εκείνος έσβηνε το πορτατίφ δίπλα του.
"Είσαι πρωτάρης νεαρέ βλέπω,αλλά μη φοβάσαι,θα σε προσέξω,μη παρεξηγείς τον θυμό μου,έτσι πασά μου?"
Το πορτατίφ που ήτανε προς την πλευρά της μόνο αυτό έφεγγε δίπλα στο κρεβάτι.
"Θέλεις να με γδύσεις μωρό μου"?του ειπε με ενα ναζιάρικο χαμόγελο
Άλλο που δεν ήθελε εκείνος,να γδύσει μιά γυναίκα,το όνειρο κάθε αρσενικού.
Σηκώθηκε με ένα σάλτο απ το κρεβάτι,τραβώντας την να σηκωθεί κι εκείνη μαζί του.
Τα χερια του με τρέμουλο άρχισαν να ξεντύνουν τη γυναικα,χωρίς βιασύνες απολαμβάνωντας την μυρωδιά του αρώματος της.
Τον κοίταξε στα μάτια,τόσο βαθειά που ένοιωσε ότι του διαπερνουσαν το κρανίο.
"Εχεις τα μάτια το άντρα μου το ξέρεις?"
Οπως του αφηγήθηκε στην συνέχεια,ο άντρας της ήτανε ναυτικός και είχε πνιγεί σε ναυάγιο και πως είχε την ματιά εκείνου.
Δεν κάνανε έρωτα εκείνη την πρώτη φορά,μόνο μιλούσανε για πολύ ώρα ξαπλωμένοι διπλα δίπλα με ενωμένα τα χέρια,σαν εραστές.
Την επόμενη φορά που την επισκέφθηκε τον μύησε με περισή φροντίδα στον έρωτα και του έμαθε πως πάνω απ όλα να σέβεται το γυνακείο σώμα,πως να είναι τρυφερός,υπομονετικός,ανθρώπινος και όχι ζωώδης.
Ποτέ δεν του πήρε χρήματα,αλλά και εκείνος πάντα φροντιζε να της πηγαίνει ένα μικρό δωράκι ευτελούς αξίας,που όμως την χαροποιούσε τόσο πολύ, λές και της χάριζαν κάτι το ανεκτίμητο.
Σ αυτή την Κυρία με την ευγενική ψυχή όφειλε και οφείλει τόσα πολλά ο σημερινός γέροντας και υπογράφων ....σχεδόν τα πάντα.
Ευγενική Κυρία αν βρίσκεσαι ακόμα στη ζωή, σ ευχαριστώ γιατί μου δίδαξες πως ο αντρισμός δεν φιλοξενείται ανάμεσα στα σκέλια,αλλά βαθιά μέσα στην ψυχή.
Μαράκος
Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2013 | |