Στου έρωτα την απεραντοσύνη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στου έρωτα την απεραντοσύνη
δεν φυσάει ο χάρος
σαν ουρλιάζει τρυφερά τέτοια γαλήνη
στην ερημιά μου φέγγεις φάρος

Και σαν αγγίζω την εμβρόντητη σιωπή
η αγάπη αλλάζει χρώματα
απο πράσινο σε πράσινο γλυκόφωνο πουλί
της ξεγνοιασιάς νυφούλα δίχως και καμώματα

Της κόλασης ανήλιαγος ο νόμος
με αστραπές αποτραβιέμαι
ανοιχτός στην ερημιά μου υπάρχει δρόμος
με χαμόγελο σφοδρό ξανά γεννοβολιέμαι

Η αγωνία μου ψιθυρίζει πάλι
σε βλέπω σ'αυτή την πανοπλία των λουλουδιών
αναπνέω στην αμάραντη σου αγκάλη
το κορμί μου στη δίψα των γασεμιών

Πιότερο ζώ με ανατρίχιασμα στο σώμα σου
ούτε σκιά, στον πλούτο σου δεν παζαρεύω
το μυαλό μου ακμαίο πίνω απο το χρώμα σου
και σίγουρος πια,πλάϊ σου ταξιδεύω

Βαθιά μες στον περίπατο ξεχνιέμαι
στη φεγγερή σου σάρκα άκαιρος ο χρόνος
όλος συρμένος σαν έρωτας λογιέμαι
κι ο νούς μου πια φωλιά και θρόνος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2013