Αν είχα θεέ μου δύναμη

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

Στα όμορφα "άσχημα" που γίνονται τροφή για σκέψη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΝ ΕΙΧΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ


Αν είχα θεέ μου δύναμη τα αληθινά να βρίσκω
και να άλλαζα το ριζικό και να' παιρνα το ρίσκο
αν είχα αυτή τη δύναμη, άραγε πως θα ήμουν
αυτά ρωτάω τα πουλιά, μα απάντηση δεν δίνουν.

Οι άνθρωποι μπερδεύονται κι όλους τους μπερδεύουν
ποιο πρόσωπο τους θα φορούν, ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν.
Ο ένας μοιάζει δυνατός και τον φοβούνται όλοι
μα σαν κοιτάζει στο νερό, αρχίζει μοιρολόι.

Ο άλλος μοιάζει να γελά και είναι ευτυχισμένος
μα σαν θα έρθει η νυχτιά, κλαίει ξαπλωμένος.
Και κείνος που χαίρεται πολύ και τον θαυμάζουν όλοι
νιώθει τόσο μοναχός κι ας ζει μέσα στην πόλη.
ρ
Μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι και ξέχασαν να ζήσουν
μα έτσι όπως τους κοιτώ, μοιάζουν να ανθίζουν
σαν το λουλούδι το λευκό, που ζει μέσα στη γλάστρα
και σαν του ρίχνω εγώ νερό, θεριεύει σαν τα κάστρα!

Πόσο παράξενη εποχή, μοιάζει αυτή που ζούμε
κανέναν δεν παρεξηγώ λέω και δεν τ' αρνούμαι.
Νιώθω εκείνη που αγαπά και ζει μέσα στις στάχτες
και όλο για τ' αύριο μιλά,με κίτρινους τους χάρτες.

Νιώθω και εκείνη που μπορεί να μοιάζει με αγρίμι
γιατί ξέρω πολύ καλά πως χάθηκε στην πρύμνη
του καραβιού που διάλεξε μια μέρα για ταξίδι
μα εκείνο την επρόδωσε, σαν ψεύτικο στολίδι.

Κι όσο για κείνον που γελά και τάχα είναι σπουδαίος
κρίμα είναι ομολογώ γιατί είναι δυστυχισμένος
που χάθηκε στα λάθη του και έχασε ανθρώπους
και έμεινε ξένος, ορφανός, μεσ' τους δικούς του τόπους.
ρ
Μπερδεύτηκαν οι άνθρωποι και ξέχασαν να ζήσουν
μα έτσι όπως τους κοιτώ, μοιάζουν να ανθίζουν
σαν το λουλούδι το λευκό, που ζει μέσα στη γλάστρα
και σαν του ρίχνω εγώ νερό, θεριεύει σαν τα κάστρα!

Κρίμα είμαι όμως και εγώ και δεν το απαρνιέμαι
γιατί μέσα στα μάτια μου, ποτέ οι άλλοι δεν φταίνε
φταίει λέω η ζωή που ανάποδα τους πήγε
και έτσι ποτέ δεν ξεστομώ, τη λέξη "άντε φύγε".

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-11-2013