Χαράματα κι ακόμη δεν κοιμήθηκα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Της σκέψης οι ανεμόμυλοι
όταν στα πίσω γυρίσανε
με μιας λυθήκαν οι σπόνδυλοι
φωτιά τα εντός πλημμυρίσανε
καήκανε τα στάχυα κι οι ασφόδελοι

Σαν τη ζωή μου θυμήθηκα
ένιωσα ένας και έρημος
και να με πάρει ευχήθηκα
στον ουρανό η πανσέληνος
χαράματα κι ακόμη δεν κοιμήθηκα…

να ξόρκιζα τη ερημιά
να χα ένα νεύμα σου μια λέξη
να χε το ελεύθερο η καρδιά
θάνατο να διαλέξει
να σκότωνα το διχασμένο «εγώ»
να πέταγα πολύ ψηλά
χωρίς σχοινιά χωρίς βαρίδια
να ξέφευγα απ' τη μοναξιά
να γλίτωνα απ' τα ίδια…
μα πάντα μένω εδώ, εγώ κι εγώ

Τα μάτια μου υγρανθήκανε
σε δεπτερόλεπτου κλάσματα
μόλις στα πίσω γυρίσανε
κι οι κόρες βάλαν τα κλάματα
σαν φλούδα από λεμόνι να μυρίσανε…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2006