Τι θα πει αγάπη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Τι θα πει αγάπη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Τι θα πει αγάπη</b><p>Δημιουργός: Ρενε_Ντι<p><i> Ελπίζω να μην κουράσει.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μπήκε στη ζωή του σα σίφουνας. Με τα μακρυά κόκκινα μαλλιά της, τα γαλάζια μάτια της και την ορμή της νιότης των 19 της χρόνων. Έκανε τη ζωή του άνω κάτω. Εκείνος στα 35 του ηταν ήδη φτασμένος. Δημοσιογράφος με ζωή ήρεμη, σχεδόν βαρετή, και τις καλύτερες προυποθέσεις για ένα άψογο μέλλον. Στα 35 του δεν ήξερε τι θα πει πορεία, διαδήλωση, πλακάτ, σύνθημα, οργή. Μαζί της τα έμαθε όλα	. Μαζί  της κατέβαινε στις πορείες και δεν τον ένοιαζε που άφηνε πίσω τη δουλειά του. Και δεν τον ένοιζε που έμοιζε γελοίος. Την κρατούσε μόνο απο το χέρι, ένοιωθε τον παλμό της και ήταν ο ποιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Γιατί ΕΚΕΙΝΗ ήταν δική του.<br />
   Στους 6 μήνες της γνωριμίας τους της είπε πως την αγαπάει. Εκείνη γέλασε και το καμπανιστό της γέλιο τρύπησε και μάτωσε την καρδιά του. Νόμιζε πως τον περιγελούσε. "Δε σε κοροιδεύω", του είπε. "Μα δε μ'αγαπάς. Δεν ξέρεις τι θα πει αγάπη!". Και είχε δίκιο. Στα 35 του, δεν ήξερε.  "Τί θα πει αγαπη;", ρώτησε απλα. "Αγάπη, θα πει θυσιάζομαι! Είσαι έτοιμος να θυσιαστείς για 'μένα;". Δεν απάντησε. Δεν ήξερε άλλωστε τι να της πει. Ήταν έτοιμος; Δεν ήξερε.<br />
    Ζούσαν μαζί και οι καρδιές τους χτυπούσαν σα μία. Τα βράδυα μιλούσαν με τις ώρες για το μέλλον. Έκαναν όνειρα, σχέδια. Έπεφταν για ύπνο σφιχταγκαλιασμένοι, με τα χέρια τους μπέγμένα. Θαρρείς σα να φοβόντουσαν πως διαφορετικά θα έχανε ο ένας τον αλλο. Έτσι κυλουσε ο χρόνος.  Έτσι πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια. Τα ωραιότερα χρόνια της ζωής του. Γιατι εκείνη, ήταν  δική του. Γιατί στα 35 του γνώρισε για πρώτη φορά την αγάπη. <br />
    Εκείνη στα 22 και αυτός στα 38 οταν ένα νέο ήρθε να ταράξει  την, κατά τα άλλα ήρεμη ζωή τους. Έμεινε έγκυος. Τέρμα οι πορείες, οι διαδηλώσεις και οι φωνές. Εκείνος χάρηκε με το νέο. Ήταν 38 χρονών, ήθελε ενα παιδι. Για εκείνη ομως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στην αρχη, συγκινήθηκε με την παιδιάστικη χαρά του. Και μετά αρχισαν οι αμφιβολίες. Ήταν τόσα πολλά αυτα που έπρεπε να αφήσει πίσω της. Να αναλάβει ευθύνες που την τρόμαζαν. Άλλωστε, ήταν μόλις 22 χρονών κοριτσάκι. <br />
    Μα στο τέλος, η χαρά του την συνεπήρε στη δίνη της. Αγάπησε και εκείνη το μικρό πλασματάκι που μεγάλωνε και έπερνε ζωή μέσα της.  Απόκτησε μαζί του ένα δέσιμο που μόνο οι μάνες μπορουν να αισθανθούν και να καταλάβουν. Το θείο δώρο είχε δώσει άλλη αξία στη ζωή της. Αν πρίν την εγκυμοσύνη μπορούσε κανείς να πει πως ήταν όμορφη, τώρα είχε μεταμορφωθεί σε πραγματική καλλονή. Το πρόσωπό της έλαμπε απο ευτυχία και αγάπη. <br />
    Η πολυπόθητη μέρα έφτασε. Ήταν ενα βροχερό πρωινό του Μάρτη απο αυτα που λες πως κάτι κακό θα συμβεί. Το κατάλαβε μόλις άνοιξε την κουρτίνα και είδε τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα. Ξαφνικά μια κραυγή πόνου διαπέρασε τα αφτιά του και ακολούθησε ενα γρήγορο λαχάνιασμα. Εκείνη τον κοιτούσε με μάτια τρομαγμένα. Δεν ήξερε τι συμβαίνει. Άλλωστε, ήταν μόλις 22 χρονών κοριτσάκι. <br />
   Οι πρώτοι πόνοι συντάραξαν το κορμί της και εκείνος έτρεξε να τη βοηθήσει και να τη μεταφέρει στο νοσοκομείο. Όταν την είχαν βάλει πια στο φορείο τον κοίταξε με τα γαλάζια μάτια της και του είπε "Φοβάμαι τόσο πολύ. Πες μου πως όλα θα πάνε καλά."<br />
"Όλα θα πάνε καλα." της απάντησε και σκούπισε τον ιδρώτα απο το μέτωπό της. Το τελευταίο πράγμα που είδε πρίν κλείσουν οι πόρτες του χειρουργείου ήταν το γλυκό βάλσαμο των ματιών της. <br />
    Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά αργα στον προθάλαμο, με τους καφέδες να κατεβαίνουν ο ένας μετα τον άλλο. Όταν είδε το γιατρό να βγαίνει απο το χειρουργείο, προτού καν του μιλήσει, κατάλαβε πως κάτι δεν πάει καλά. "Δεν μπορώ να τους σώσω και τους 2." Και μετά σκοτάδι. <br />
    Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι τρείς νοσοκόμες πάνω απο το κεφάλι του. "Δεν μπορώ να τους σώσω και τους 2" . Η φωνή του γιατρού βούιζε στο κεφάλι του και δάκρυα άρχισαν να αναβλύζουν απο τα μάτια του. Έκλαψε σα μωρο παιδί με το κεφάλι χωμένο μέσα στα χέρια του. Ωσπου τα δάκρυα στέρεψαν και στη θέση τους απέμεινε ενας πόνος βουβός, με τους λυγμούς να συνταράζουν το κορμί του. <br />
   Μα όταν αντίκρυσε για πρώτη φορά την κόρη του, εννοιωσε μια ευτυχία απερίγραπτη, μια ζεστασία μεσα στα σωθικά του. Είχε, βλέπεις, τα γαλάζια μάτια της. <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2013</td><td valign=top></td></table><br />