Το πλεκτό

Δημιουργός: unfulfilled Desires, Μαέλα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δροσιά με μια ζέστη που ποτίζει την καρδιά
ιππεύσαμε το άτι της χαράς
και των μεταξένιων αναμνήσεων.

Το κουβάρι σιγά σιγά ξετυλίγει
τόσα που δεν είδαμε τότε
και αναρωτιόμαστε τώρα τι να σημαίνουν
έστω και αργά, εμείς απορούμε.

Ζεστάθηκε η καρδιά
από αναμνήσεις γλυκές
που φώλιασαν στην αγκαλιά μας
και όλα τα ψεύτικα τα κάνανε αληθινά.

Πως γελώ με αυτά που λέγαμε
τότε στην άκρη του πρώτου χρόνου
που η πραγματοποίηση κάθε ταπεινού ονείρου
έμοιαζε θεότητα.

Θυμάμαι την ψυχή να ζωντανεύει
την καρδιά να χτυπά δυνατά
και τα χαμόγελα να ξεφεύγουν
από τα μονοπάτια του ενθουσιασμού.

Αν το ακούσει κάποιος
θα πει "σιγά"
ομως τώρα το ακούει η καρδιά
και εκείνη ξέρει μόνο να γελά, δυνατά.

Κουλουριασμένη στην γωνιά του κρεβατιού μου
με χίλιες δυο κατάλευκες σκιές
να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου
θυμάμαι.

Θυμάμαι τα θερινά βράδια
που έκαναν τις πεταλούδες στο στομάχι μας
να πετάνε συνεχώς
μονάχα σε μικρές στιγμές
που ίσως έμοιαζαν ασήμαντες
μα δεν ήταν, ω όχι δεν ήταν.

Διότι αυτές πλέκουν ένα όμορφο αύριο
και αφήνουν πίσω ένα υπέροχο χθες,
κάνοντας το τώρα να μένει ζωντανό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2013