Συγνωμη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Συγνωμη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Συγνωμη</b><p>Δημιουργός: diakogiannis, <i>ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Έφτιαξα τον καφέ μου αλλά τα τσιγάρα μου είχαν τελειώσει, <br />
Δίπλα στο σπίτι μου υπαρχει κατάστημα που πουλαει τσιγάρα. κατέβηκα τα σκαλοπάτια άνοιξα την εξωπορτα και ειδα απέναντι στον δρομο ένα ταξι και μια κοπέλα να ερχετε προς το μερος μου. <br />
Ηταν εκεινη φωναξα Ελιζα ,έτρεξα και την σήκωσα πάνω με τα χέρια μου την αγκάλιασα σφιχτά και έτσι πως ήμασταν αγκαλιά άκουσα την φωνή της γυναίκας μου<br />
-Γιάννη Κάποιος σε ζητάει .άνοιξα τα μάτια μου.<br />
- Γιάννη  άκουσες.<br />
- Ναι άκουσα έρχομαι σε λίγο, [τι όνειρο ,,λες και ήτανε αλήθεια].έμεινα για λίγο ακίνητος ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου .αυτό το λίγο ήταν αρκετό για να πέραση από το μυαλό μου αυτό που πέρασα με την Ελιζα.<br />
Πριν  χρόνια ο φίλος μου ο Κώστας μαζί με την γυναίκα του δούλευαν στο Hull της Αγγλίας πάνω σε ένα βαπόρι που ήταν αποθήκη τσιμέντου. πεθύμησαν τον γιο τους που ζούσε με τον παππού και την γιαγιά, και με παρακάλεσαν να τον πάω κοντά τους, και αφού με στείλανε μια εξουσιοδότηση πήραμε το αεροπλάνο και φτάσαμε στο Λονδίνο, εκεί μας περίμεναν.<br />
Μας πείρε ο Γιώργος με το ταξι [Έλληνας που δουλεύει στο Hull πήγε να σπουδάσει και τελικά έμεινε εκεί] και μετά από δυο ώρες περίπου φτάσαμε στο βαπόρι, τακτοποίησα τα πράγματα μου σε μια καμπίνα και καθίσαμε να τα πούμε πίνοντας καφέ. <br />
Γνώρισα και τα αλλά παιδιά που δουλεύουν μαζί με τον Κώστα .<br />
Το βραδάκι επήγαμε μέσα στην πόλη γύρο στα πέντε χιλιόμετρα από το λιμάνι<br />
Καθαρή πόλη με ωραία μαγαζιά δρόμους, το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν που οδηγούσαν από δεξιά έτσι πως καθόμουνα από αριστερά πατούσα όλο φρένο. <br />
Επήγαμε σε ένα μπαράκι και καθώς πίναμε τα ποτά μας και με την συζήτηση πέρασε η ώρα πλησίαζε 11 και ακούστηκε ένα καμπανάκι <br />
–Τι γίνετε λέω βρε παιδιά<br />
 Μου λέει ο Σάκης 11 ώρα το κατάστημα κλείνει <br />
-Και όλοι στα σπίτια του λέω <br />
-.Όχι αν θέλεις να συνεχίσεις πηγαίνεις στην Disco <br />
Και έτσι βρεθήκαμε και εμείς στην Disco μεγάλο μαγαζί με υπέροχο ήχο διασκεδάσαμε μέχρι της 2΄00 και ακούσαμε πάλι το καμπανάκι, σηκωθήκαμε και φύγαμε αυτή είναι η διασκέδαση που κάνουν, καμιά σχέση με την Ελλάδα. <br />
Με τα λίγα Αγγλικά που ήξερα άρχισα να βγαίνω μόνος, θυμάμαι για την επιστροφή στο βαπόρι που έλεγα Κίνγκ Τζορτζ ντοκ πλιζ.<br />
 Βρέθηκα και σε πάρτη καλός κόσμος και όμορφος μου το είπε και ο Γιώργος ο ταξιτζής <br />
-Είσαι στην πιο όμορφη πόλη με τα πιο ωραία κορίτσια<br />
Και έτσι ήταν οι ποιο πολλές ήταν στα κιλά τους με όμορφα μάτια, και εγώ απλώς τις κοιτούσα και τις θαύμαζα που ήταν  άσπρες σαν το γάλα, που να τις δει ο ήλιος στην Αγγλία, όταν δεν βρέχει έχει ομίχλη. και έτσι χωρίς να ξέρω  καλά αγγλικά, καθόμουν ήσυχος με το ποτό μου. <br />
Ώσπου προτελευταία μέρα εκεί που έπινα το ποτό μου σε ένα μπαρ,  ερχετε μια κοπέλα και κάθετε απέναντι από εμένα, ήταν λιγάκι εύσωμη δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία και συνέχισα να κοιτάζω έξω στον πεζόδρομο, δεν πέρασαν πέντε λεπτά και βλέπω να ερχετε προς το μπαρ ένας άγγελος με τα μισά φτερά του, αν και έκανε κρύο, πλησιάζει ανοίγει την πόρτα και περνάει από δίπλα μου,  τα μάτια μου την ακολουθούσαν σε κάθε βήμα της, φτάνει στην εύσωμη, ρίχνουν μια γρήγορη αγκαλιά και κάθετε και αυτή στο σκαμπό <br />
Άρχισαν να μιλάνε της άκουγα όπως και την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά αν και ήμουνα μόνος σε ένα μεγάλο καναπέ δεν με χωρούσε ένιωσα σαν να είμαι ένα τίποτα μπροστά στο όμορφο χρώμα των ματιών της<br />
Άρχισα να μιλώ με τον εαυτό μου, μα έκανα και μια ερώτηση προς τον θεό<br />
Γιατί έστειλε αυτόν τον Άγγελο στη γη<br />
Δεν ξέρω αν μου μίλησε ο θεός η ο εαυτός μου<br />
Σήκω και πήγαινε Γιάννη τη έχεις να χάσεις   <br />
Σηκώθηκα ότι είναι να γίνει ας γίνει , πλησίασα άπλωσα το χέρι μου και της είπα <br />
-Γιάννης η Τζων, με κοίταξε παράξενα περίμενε λίγο και δίνοντας και αυτή το χέρι της μου λέει<br />
 -Έλιζα<br />
Το ίδιο έκανα και με την φίλη της, απλός μου έδωσε το χέρι της και κάτι  λέει την Ελιζα <br />
Συνέχισαν να μιλάνε λίγο μεταξύ τους, δεν κατάλαβα τίποτα<br />
-Αι νο εγγλις λιτλ, <br />
Γέλασαν <br />
-Οκ νο προμπλεμ , λέει η Ελιζα<br />
Πήρα θάρρος άρχισα να πατώ στα πόδια μου, αμέσως  πρότεινα να κεράσω ποτά αφού κατάλαβαν τη ήθελα να κάνω το δέχτηκαν <br />
Μετά από λίγο μας φέρανε τα ποτά <br />
Τζιες μου λέει η Ελιζα το ίδιο και η φίλη της<br />
Τζιες στην υγειά μας της κάνω<br />
-Ο κρεκε ανοου στην υγειά μας<br />
Γες κρεκε<br />
Εμπιουτιφουλ κρεκε βερυ ναις ροδος κριτα κορφου <br />
Κορφου μετά έμαθα που έλεγαν την Κέρκυρα<br />
-Γες βερυ ναις<br />
Με τα λίγα αγγλικά που ήξερα ανέβηκε τι ηθικό μου <br />
Άρχισε η Ελιζα να μου λέει πως λέγετε το ποτήρι το τασάκι και διάφορα αλλά, και εγώ προσπαθούσα να τις μάθω πως λεγόταν στα ελληνικά <br />
Πάνω στο στρογγυλό τραπέζι υπήρχε ένα μπολ με κύβους από ζάχαρη,<br />
-Ζάχαρη,<br />
-Σουγκαρ <br />
Πήρα στα χεριά μου ένα κύβο της έδειξα της Ελιζας και της είπα ότι είναι όπως την ζαχαρι,<br />
-Ο Τζων μου λέει, κατάλαβε, με κοίταξε με τα όμορφα μάτια της  χαμογέλασε  και μου έπιασε το χέρι, πρέπει να σταμάτησε για λίγο η καρδιά μου πάγωσα πήρα το άδειο ποτήρι και προσπαθούσα να πιω γύρισα προς το μπαρ να παραγγείλω.<br />
- Νο νο μου κάνει η Ελιζα ιλενεν κοίταξα την ώρα πλησίαζε 11 δεν άργησε ακούσαμε το καμπανάκι σκέφτηκα να πάω να το πάρω και να το κάνω να μην ξαναχτυπήσει πήρα μια βαθιά ανάσα κοίταξα την Ελιζα έκανα μια κριματσα στο πρόσωπο μου τότε η Ελιζα μου λέει <br />
-DISCO <br />
-Γες οκ φύγαμε της λέω. <br />
Επήγαμε έξω κάτι είπανε μεταξύ τους και η φίλη της έφυγε χωρίς να  μας καληνυχτίσει,  είπα την Ελιζα που πάει και μου είπε πως θα έρθει αργότερα στην Disco<br />
-Οκ, <br />
Μου έπιασε το χέρι μου και αρχίσαμε να περπατάμε στον πεζόδρομο<br />
Δεν το πίστευα κρατούσα από το χέρι έναν Άγγελο και περπατούσαμε σε ένα όμορφο πεζόδρομο, το αρκετό φως που μας έδειχνε τον δρομο τα δενδράκια και τα λουλούδια που υπήρχαν δεξιά και αριστερά ήταν πολύ λίγο μπροστά στην λάμψη που είχε το πρόσωπο της.<br />
Φτάσαμε στο δρομο πήραμε ταξι και επήγαμε στην Disco ειδα το μετρητή από το ταξι έγραψε 5.70 είχα μόνο 4,50 σε ψιλά και έδωσα το μοναδικό 50 ρικο που είχα   Ο ταξιτζής δεν είχε ρέστα τότε η Ελιζα πείρε το 50ρικο και πήγε να το χαλάσει της είπα να πάρει και ένα πακέτο τσιγάρα. περιμέναμε περίπου 5-10 λεπτα ο ταξιτζής με κοίταζε παράξενα άνοιξα την πόρτα να πάω να δω τη συμβαίνει και δεν με άφησε μετά από λίγο του έδειξα τις 4,50 λίρες  που είχα τα πήρε και μου είπε να κατέβω από το ταξι, κάτι είπε νευριασμένος και μετά γέλασε, κατάλαβα ότι γέλασε μαζί μου, Πήγα στη γωνία εκεί που είχε πάει η Ελιζα κοίταξα μα δεν την ειδα περίμενα ακόμα λίγο μετά ειδα να έρχονται κάτι αστυνομικοί πέρασα απέναντι κατάλαβα ότι έπεσα θύμα, σταμάτησα ένα  ταξι <br />
-Κινγ τζορτς ντοκ πλιζ  <br />
Ξεκίνησε για το λιμάνι στο δρομο μιλούσα με τον εαυτό μου,50 λίρες για μια βόλτα με έναν Άγγελο 100 μέτρα γέλασα λίγο, με κοίταξε ο ταξιτζής<br />
-Νο νο ναθηνκ του λέω, και συνέχισε να οδηγεί <br />
Φτάσαμε στο λιμάνι του έδειξα το καράβι  και σταμάτησε κοντά στη σκάλα<br />
 Ο λοστρόμος ήταν έξω του ζήτησα 10 λίρες και πλήρωσα το ταξι με ρώτησε τι έγινε κάπου μου έπεσε το 50ρικο αυτό είχα δεν ξέρω που το έχασα γέλασε ο λοστρόμος δεν ήθελα να τον πω τη έγινε τον καληνύχτισα τα λέμε αύριο πήγα για ύπνο<br />
Την έβλεπα μπροστά μου δεν κατάλαβα πότε ξημέρωσε ήπια ένα καφέ δυνατό <br />
-Δεν σε βλέπω καλά λέει ο Κώστας <br />
-Μια χαρά είμαι του λέω έτοιμος να πάμε να δούμε τον αγώνα <br />
Είχαμε προγραμματίσει να πάμε στο Manchester  να δούμε αγώνα ποδοσφαίρου έπαιζε με την Liverpool<br />
Το απόγευμα ειρθε ο Γιώργος με τα ταξι  <br />
Με τον Κώστα και δυο άλλους ξεκινήσαμε για το Manchester επήγαμε μέσα από το Hull και σε κάποιο φανάρι κόκκινο σταματήσαμε <br />
Βλέπω την Ελιζα με την φίλη της, έβγαλα γρήγορα 5 λίρες από την τσέπη μου άνοιξα το παράθυρο και την φωναξα<br />
-Ελιζα καμαν τσαλάκωσα το χαρτονόμισμα και της το πέταξα με κοίταξε και έτρεξε να πάρει το χαρτονόμισμα<br />
Άναψε πράσινο και ξεκινήσαμε την έβλεπα που άνοιξε και κοίταζε το χαρτονόμισμα μα δεν πρόλαβα να δω την αντίδραση της. <br />
-Τι έγινε με την Ελιζα μου λέει ο Γιώργος <br />
-Την χρωστούσα 5 λίρες<br />
Και γέλασα νοιώθοντας ικανοποίηση, .είδαμε τον αγώνα νίκησε η Manchester αλλά και εγώ. <br />
Γυρίσαμε πίσω ετοίμασα τα πράγματα μου γιατί την άλλη μέρα θα έφευγα για την Ελλάδα<br />
-Πήραμε και κάτι σβαροφσκι για την αδελφή σου, μου λέει ο Κώστας <br />
-Τι είναι αυτά του λέω <br />
-Κάτι μικρογραφίες από κρύσταλλο, πάνω στο τραπέζι έχει εφημερίδες φέρε μου μια να τα τυλίξουμε να μην σπάσουν<br />
Του πήγα μια εφημερίδα που βρήκα τα τύλιξε και τα έβαλα στην βαλίτσα μου. Την άλλη μέρα πήρα το αεροπλάνο από το Λονδίνο και έφτασα στην Ελλάδα <br />
Μετά από δυο ώρες ήμουν στο σπίτι μου αφού με καλωσόρισαν οι δικοί μου είπα την αδελφή μου ότι έφερα κάτι σβαροφσκι<br />
-Γρήγορα να τα δω μου λέει<br />
Τα έβγαλα από την βαλίτσα και αρχίσαμε να τα ξετυλίγουμε από τα κομμάτια της εφημερίδας. <br />
Σε ένα κομμάτι της εφημερίδας είδα την φωτογραφία της Ελιζας για μια στιγμή τα έχασα, τρελάθηκα λέω από μέσα μου <br />
Σηκώθηκα πήγα στο μπάνιο έριξα λίγο νερό επάνω μου κοιτάχτηκα στον καθρέπτη ηρέμισε Γιάννη του είπα <br />
-Μπράβο Γιάννη φώναξε η αδελφή μου. παρά πολύ ωραία τα σβαροφσκι ευχαριστώ <br />
Γύρισα και παίρνω πάλι την εφημερίδα βλέπω πάλι την Ελιζα <br />
-Πια είναι αυτήν η όμορφη κοπέλα μου λέει η αδελφή μου <br />
-Ποιος ξέρει καλά Αγγλικά της λέω <br />
-Απέναντι ο Αντώνης.  <br />
Δεν πέρασε λεπτό και ο Αντώνης άρχιζε να διαβάζει <br />
-Λέγε τη γράφει <br />
-Περίμενε να το τελειώσω <br />
Είχα τσιγάρο στο στόμα και προσπαθούσα να ανάψω και άλλο επιτέλους τελείωσε είχαν περάσει 30 δευτερόλεπτα  <br />
-Κάποιος ναρκομανής κρατούσε ένα μαχαίρι και πήγε να κλέψει λεφτά από ένα μαγαζί, και  η Ελιζα μαζί με άλλους 3 πελάτες βρεθήκαν μέσα στο μαγαζί, και τους κρατούσε  ομήρους γιατί δεν ήθελε να του δώσει ο ταμίας τα χρήματα, ώσπου ειρθε η αστυνομία και τον πιάσανε ευτυχώς δεν τραυματίστηκε κανένας <br />
-Ευχαριστώ Αντώνη να είσαι καλά <br />
Πήγα στο σπίτι πήρα όλα τα αποκόμματα και βρήκα την ημερομηνία ήταν πριν δυο μέρες <br />
-Φεύγω για την Αγγλία <br />
Ηρέμισε μου λέει η αδελφή μου της εξήγησα στα γρήγορα και μου είπε να πάρω τηλέφωνο στον Κώστα <br />
Και αυτό έκανα <br />
-Το βράδυ θα πάω στο μπαρ που μου είπες και θα της μιλήσω<br />
-Να της πεις να σου δώσει το τηλέφωνο της η να της δώσεις το δικό μου<br />
-Έγινε Γιάννη μείνε ήσυχος<br />
Περίμενα να έρθει το βράδυ δεν έφευγα από το τηλέφωνο είχα στο μυαλό μου τις 5 λίρες που της πέταξα πόσο την πλήγωσα  τη γνώμη σχημάτισε για μένα <br />
Νύχτωσε για τα καλά το τηλέφωνο δεν χτυπούσε <br />
Ξαναπήρα το σήκωσε κάποιος ναύτης και μου είπε πως είναι έξω <br />
Θα την ψάχνει είπα μέσα μου και κάπως ηρέμισα<br />
Δώδεκα και κάτι χτυπάει το τηλέφωνο το σηκώνω ήταν ο Κώστας <br />
-λέγε Κώστα<br />
-Δεν την βρήκα εκεί στο μπαρ δεν ξέρουν καμιά με τέτοιο όνομα<br />
-Κώστα πήγαινε σε παρακαλώ αύριο πάλι, ξέχασα να σου πω είχε και μια φίλη.<br />
-Πως την λένε<br />
-Δεν ξέρω ήταν εύσωμη<br />
-Τι λες ρε Γιάννη σε μια πόλη 300 χιλιάδες κατοίκους θα βρω μια εύσωμη.<br />
-Δεν ξέρω τι λέω Κώστα είμαι τρελαμένος πήγαινε αύριο ξανά ψάξε ρώτησε μάθε<br />
Έγινε ρε Γιάννη και μη νομίζεις πως υπαρχει μόνο μια Ελιζα στην πόλη,<br />
-Κώστα ξέχασα να σου πω υπαρχει η φωτογραφία της στην χθεσινή εφημερίδα που που τυλίξαμε τα σβαροφσκι, και θα την δεις και πόσο όμορφη είναι. <br />
Εντάξει θα ψάξω για εφημερίδα έτσι ίσως την βρω.<br />
-Έγινε Κώστα θα στο χρωστώ <br />
Πήγε την άλλη μέρα βρήκε εφημερίδα μα τίποτα πήγε το Σάββατο Κυριακή πάλι τα ίδια <br />
Πέρασαν μήνες τον είχα τρελάνει τον άνθρωπο ώσπου τελείωσε και η σύμβαση που είχε με την εταιρία και γύρισε στην Ελλάδα, τα είπαμε και από κοντά <br />
-Μήπως δεν ήτανε από το Χαλ μήπως ήταν από κανένα χωριό κάπου γύρω και βρέθηκαν στο Χαλ εκεινη την ημέρα <br />
Δεν ξέρω Κώστα δεν προλάβαμε έστω να γράψουμε ένα τηλέφωνο μια διεύθυνση<br />
-Γιάννη ξέρω τη άνθρωπος είσαι προσπάθησε όσο μπορείς να ξεχάσεις αυτό που έγινε και προχώρα στη ζωή όπως και η Ελιζα θα το ξεχάσει<br />
-Ίσως να έχεις δίκιο έγινε, πάντως ευχαριστώ για όλα <br />
Περάσανε εφτά χρόνια δεν μπόρεσα να ξεχάσω, πως να την ξεχάσω αφού είχα την φωτογραφία της και την έβλεπα κάθε στιγμή πολλές φορές σκέφτηκα να πάω,  αλλά το οικονομικό δεν μου το επέτρεπε, κάπου κάπου έπαιζα λόττο και με βοήθησε η τύχη μου  και έπιασα 5 από τα 6 σε δυο μέρες ήμουνα στο Hull έπινα καφέ εκεί που την γνώρισα κάθισα πολλές ώρες πήγαινα βόλτα και γυρνούσα πάλι στο μπαρ νύχτωσε με πόνεσαν τα μάτια μου να κοιτάζω παντού τίποτα πήγα μετά στην Disco τα ίδια περπάτησα και πήγα σε ένα πρατήριο εκεί ήταν ανοιχτά όλοι την νύχτα μπορούσες να φας και να πιεις <br />
Ξημέρωσε αρχίζω πάλι να ψάχνω, ήταν Κυριακή απόγευμα στο πεζόδρομο κάθισα σε ένα παγκάκι και κοιτούσα απελπισμένος <br />
-Θεέ μου βοήθησε με να την βρω ψέλλισα<br />
Πέρασε περίπου μια ώρα και βλέπω να ερχετε η φίλη της την γνώρισα αμέσως με ένα παιδί στο χέρι της. Πετάχτηκα ένα ρίγος μου πέρασε από το κορμί μου, έτρεξα και της έδωσα το χέρι μου<br />
- Γιάννης Τζων <br />
Με θυμήθηκε, καθίσαμε στο παγκάκι <br />
-Ελιζα που είναι Ελιζα <br />
-Ελιζα μου δείχνει την βέρα της ότι παντρεύτηκε όπως και η ίδια  και έχει δυο παιδιά και ότι δεν είναι από εδώ και ζει περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά από τα Hull είχαν γνωριστεί στο πανεπιστήμιο και την είχε καλέσει τότε στο σπίτι της για λίγες μέρες,<br />
Εκείνη την νύχτα με ψάχνανε παντού η Ελιζα δεν σταμάτησε να κλαίει, την Κυριακή που με είδαν ψάχνανε στα ξενοδοχεία να με βρούνε, κάθισε ποιο πολλές μέρες η Ελιζα αλλά πώς να με βρούνε εγώ ήμουνα στην Ελλάδα, μετά από λίγες μέρες έφυγε αλλά έπαιρνε τηλέφωνο  και  ρωτούσε για μένα, ώσπου σταμάτησε, τώρα περίπου δυο χρόνια δεν επικοινωνήσανε μεταξύ τους και ότι ο αριθμός τηλεφώνου που είχε άλλαξε.<br />
Έβγαλα την φωτογραφία της  μέσα από την τσέπη μου, την είχα βάλει σε μια ζελατίνη για να μην χαλάσει, είχε γράψει ο Αντώνης στα αγγλικά ένα μεγάλο συγνώμη το τηλέφωνο μου και την διεύθυνση μου, την  έδωσα στην Πατυ, έτσι  μου είπε πως  την λένε,  και μου υποσχέθηκε ότι θα πάει να την βρει και  να της δώσει την φωτογραφία με τα ίδια της τα χέρια. Την ευχαρίστησα προκαταβολικά την χαιρέτησα και έφυγα, όπως έφυγε και από πάνω μου ένα μεγάλο βάρος [[ πετούσα]] μαζί με το αεροπλάνο επέστρεψα στο σπίτι μου, η ζωή μου βρήκε πάλι τον ρυθμό της. Παντρεύτηκα κάναμε με την γυναίκα μου δυο παιδιά είμαι παρά πολύ ευτυχισμένος Η αλήθεια είναι ότι περίμενα πολλά χρόνια να πάρει τηλέφωνο ώσπου το άλλαξα και έκανα σύνδεση πιο οικονομική<br />
Αλλά γιατί ειρθε στον ύπνο μου με το ταξι. Μήπως δεν την τη βρήκε να την δώσει την φωτογραφία της<br />
-Ρε Γιάννη θα σηκωθείς επιτέλους, περιμένει κάποιος κάτω με ένα ταξι……………<br />
 <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2013</td><td valign=top></td></table><br />