Χυμενα μυαλα

Δημιουργός: Ganga Gramma, κατερινα

... https://www.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα σας πω την ιστορια ενος παιδιου..
Πεθανε μια νυχτα, μεσα σε εναν εφιαλτη..
Δεν μπορεσε ποτε μεσα στον ρυθμο ενος χαμογελου να νιωσει αφεντικο..
Και ολα οταν κλειναν γυρω του..
Τα ματια του εμεναν ανοιχτα να παρακαλανε εναν ματωμενο Θεο..
Και τα τριανταφυλλα ακομα γινονταν μαυρα και σκορπιζαν στον ανεμο..
Εγω λυπαμαι τοσο πολυ που τα ποδια του ειναι δεμενα στο αργα..
Αργα..
Και κοιταζω το προσωπο του και λεω ψεματα στα ματια μου..
Δεν ειναι αυτο που βλεπεις τοσο ματωμενο..
Ειναι αστερια..
Αστερια..
Μισει οσα επανερχονται για το τιποτα στο τιποτα..
Και το προσωπο του ειναι ακομα πεθαμενο..
Σηκω και πεσε μου φωναζει..
Εμεις σηκωνομαστε και πεφτουμε..
Και ολα αυτα που δεν μπορεις, θα τα ζυγισεις στον χρονο..
Και θα περιστραφεις αναμεσα και γυρω τους..
Και θα νιωσεις τοτε τις ψυχες τοσων παιδιων, ιδιων με εμενα..
Ντροπιασμενα πουλια..
Μαστιγα..
Προσωπα σιωπηλα γεματα μελαγχολια..
Εχω αυτο που δεν μπορω, να το παλευω σαν να εχω την ικανοτητα..
Τα λογια του δεν με αγγιζουν..
Ειμαι νεκρη ηδη..
Και το εβλεπα να σηκωνει το κεφαλι στον ουρανο και να μιλαει μονο..
Ενα αλογο κατεβηκε και το πηρε στην ραχη του..
Ειναι μαγικο σκεφτηκα αυτο..
Το πηγε ως τα συννεφα..
Και μαγεμενα πουλια το τσιμπησαν στα χερια..
Επεσε και απο τοτε ακομα πεφτει..
Η ευλογια για τα δεινα που εζησε..
Ηταν να μην ακουμπα εδαφος..
Τα μυαλα του να ειναι χαμενα μεσα στο κεφαλι του..
Και οχι χυμενα μες'τον δρομο..

ΥΓ: Μαμα, χυμενα τα μυαλα τους..Μην τα πατας!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-12-2013