Φοβάμαι πως θυμάμαι

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι...
Ένα ποτάμι που στις όχθες του ταξίδευα
Μια γειτονιά που με μεγάλωνε κρυφά
Ένα θρανίο που την γνώση του την λήστευα
Πότε θνητός πότε του ανέμου ανασαιμιά...

Θυμάμαι...
Ένα παιδί όπου τα μάτια του χαλάλιζε
Όλη την μέρα με τον ήλιο να μιλά
Μια μουσική που την ψυχή βαθιά του άλλαζε
Σαν ουρανός που χει κατέβει χαμηλά...

Θυμάμαι...
Ένα πλατάνι που στα χέρια του σκαρφάλωνα
Μία πηγή που 'χε κρυμμένα μυστικά
Ένα πατέρα που συχνά μαζί του μάλωνα
Και μία μάνα που όλο έκλαιγε βουβά...

Θυμάμαι...
Τα πανηγύρια που τον Αύγουστο γινόντουσαν
Τους καφενέδες με του χρόνου την σκουριά
Κάτι παγκάκια που οι έρωτες φιλιώντουσαν
Πότε χαρές πότε με δάκρυα καυτά...

Θυμάμαι...
Τους πετροπόλεμους, τα τόξα και τα βέλη μου
Κι αυτό το βλέμμα μιας παρόρμησης τρελής
Έχω ακόμα τα σημάδια του στο χέρι μου
Απ' τα καμώματα μια άλλης εποχής...

Τώρα φοβάμαι...
Πως δεν θυμάμαι αρκετά και πως βολεύομαι
Σκυφτός ξανά και στα μισά της διαδρομής
Να βρω τα μέσα μου σημάδια δυσκολεύομαι
Δεν έχει αρχή το μονοπάτι της ζωής...

Τώρα φοβάμαι...
Μες το παρόν μου διαλυμένος εκπορεύομαι
Χωρίς εικόνες, μυρωδιές και μυστικά
Στον ίδιο χώρο συνεχώς συχνά παιδεύομαι
Με συνταγές και δυνατά αναλγητικά...

Τώρα λυπάμαι...
Την μια για όσα ξεθωριάσανε και πέρασαν
Κι από την άλλη που δεν τόλμησα ποτέ
Γι αυτά που αγάπησα κρυφά μα με προσπέρασαν
Της φυλακής μου το παράλογο κλισέ...

Τώρα φοβάμαι...
Τον εαυτό μου πιο πολύ και την ανάγκη μου
Αυτό το έμφραγμα της μνήμης μου εδώ
Έχω γυρίσει προς τα εμένα την σκανδάλη μου
Και περιμένω να ξεχάσω ότι ζω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-12-2013