αποδραση στο φως

Δημιουργός: gerontas, ΣΑΡΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αψηφώντας τα σημάδια των καιρών διαγράφοντας τις μέρες εκείνες τις σκοτεινές
ξέρεις αυτές που χανόσουν στους διαδρόμους του παραλογισμού, άρχισες να βαδίζεις στο φως ,στις λάμψεις στίς λάμψεις εκείνες που έπεφταν στα μάτια σου αντανάκλαση του ήλιου στ ανθρώπινα διαμάντια ξέρεις εκείνα που έπεφτες ολοένα και πιο συχνά πάνω τους ,
άρχισες να ανακαλύπτεις αισθήσεις που είχαν ξεχαστεί ,είχαν κρυφτεί πίσω απ την μισαλλοδοξία σου, μέσα στην ανωριμότητα σου ,στην αλλοτρίωση σου.
Η ανάσα σου η πρώτη αίσθηση που πρόλαβες κι αντίκρισες ,αυτή η ανάσα που ξέφυγε απ την απλή θύμηση ότι υπάρχεις κι άρχισε να νιώθει την κάθε στιγμή ,το κάθε δεύτερο ,το κάθε τρίτο, το κάθε τέταρτο του λεπτού ,ένιωσε την ζωή.
Αχόρταγη όρμηξε να εισπνεύσει το κάθε τι ανθρώπινο ,το κάθε τι καθάριο.
Η σκέψη σου ,αχ!!! αυτή η παντοτινά χαμένη, πίνακας γεμάτος χρώματα ξεπρόβαλλε
και όπως το νεογέννητο όταν συναντά το φως ,ξέσπασε σε κλάματα δίνοντας το στίγμα ότι γεννήθηκε ζωντανή ,
Υπάρχει ,μπουσούλησε και βγήκε μέσα από τα χαλάσματα ,μέσα από τα συντρίμμια,
υπάρχει και ναι ,αν και φρέσκια κάνει τα πρώτα βήματα της προς το μόνο δρόμο που όρισε η μοίρα να διαβεί ,τον δρόμο της ζωής
Το σώμα ,εκείνο εκεί που δύσκολα συγκρατούσες , εκείνο το άδειο κουφάρι που κυκλοφορούσε περιτριγυρισμένο από άσκοπες εικόνες ,που άσκοπες κινήσεις το καθοδηγούσαν σε περιπάτους που μόνο οι εφιάλτες ενός κακού ονείρου το συντρόφευαν.
Πως στέκεται πλέον απέναντι στον καθρέφτη? Πήρε το ύψος του ,πήρε τα βήματα μια κορμοστασιάς που δείχνει και βαθειά μέσα του γνωρίζει πως κάθε πάτημα του ,κάθε χιλιοστό πάνω στη γη είναι αληθινό ,απαλλαγμένο από κάθε περιττό ,κάθε παρελκόμενο του παρελθόντος.
Είναι καθαρή η ζήλια του καθρέφτη απέναντι στο πρόσωπο σου τον συναγωνίζεσαι σε καθαρότητα ,σε λεπτομέρεια καθώς το πρόσωπο σου φωτίζει κάθε σπιθαμή του χώρου που κινείσαι ,καθώς τα μάτια σου αντικρίζουν τα δικά του μάτια, σαν ήλιος πέφτεις πάνω του και τον λούζεις απ άκρη σ άκρη.
Αυτό θα πει ζεις ,αυτό θα πει νιώθεις την ζωή κι ας είναι όλα τριγύρω αναστατωμένα, λυπημένα ,σκυθρωπά ,εσύ βλέπεις πλέον πως υπάρχει ένας ήλιος και ξέρεις καλά πως αυτός ο ήλιος ανήκει σε όλους όσους υπάρχουν γύρω σου και θέλεις ,επιδιώκεις κάθε μέρα να τον μοιραστείς ,τρέχεις βιαστικός κρατώντας τον στα χέρια να τον δώσεις σε όποιον προλάβεις να σταματήσεις και να σταθείς δίπλα του ,μέσα του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-12-2013