Ξένος

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

δεν ξέρω πως μου ήρθε και το έγραψα αυτό..επιείκεια!!!
αφιερωμένο σε κάθε άνθρωπο που του κόλλησαν τη ρετσινιά του ξένου..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

στα ρουφηγμένα μάτια του τ' άπειρο σελαγούσε
στις ξέρες του μυαλού του δυο θλιμμένοι λαμνοκόποι
αγνάντευαν και μάντευαν πως όπου και να γείρει
η ίδια πάντα πλέρια γη θα τον ακολουθούσε…
κουράστηκε να δρασκελά με βήματα γιγάντου
την άγρια αγκουσεμένη γη που τον ξερνούσε ολοένα
αμάθητος στης λησμονιάς τα άγρια μονοπάτια
μάταια επρόσμενε να βρει κάποια δική του Ιθάκη.

Απόκαμε… κι απόγειρε στης άβυσσος το στόμα
ορθάνοιχτα τα χείλη του προσμέναν τη βροχή σου…

ήσουνα μίλια μακριά σε μια άγρια γη χαμένος
μονάχος στης μιζέριας σου την άθλια ειμαρμένη..
τα μάτια σου τα σφράγισες με πλάνης παρωπίδες
και ξέρναγες τα πλούτη σου σε άγονα μονοπάτια…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2006