Για προξενείο κανείς;

Δημιουργός: Grisio

Μη γελάτε... σοβαρά μιλάω... χαχαχαχα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρεσα το κουστούμι μου
να πάω στο προξενείο
έφαγα το λουκούμι μου
σου είπα κι ένα αστείο

Πήρα το διαβατήριο
και όλα τα χαρτιά μου
έβγαλα εισητήριο
φίλησα τα παιδιά μου

Θυμήθηκα πως ξέχασα
φιλάκι να σου δώσω
και γύρισα κι ας έχασα
το τρένο μου για τόσο
(τόσο δα λιγάκι σας λέω...)

Στο τρένο δεν κατάφερα
θέση να κατακτήσω
μα χαίρομαι παράφορα
που δε θα περπατήσω

Έγινε το κουστούμι μου
σα το σγουρό μαρούλι
μ' ας είναι καλά το γκιούμι μου
που μ' είδε το μανούλι

«Πάμε;», μου λέει «για ποτό;
μου φαίνεσαι χωριάτης
έναν φραπέ με παγωτό»
- «δεν είμαι ακροβάτης»

Βγαίνουμε όλοι στον σταθμό
πατώς με και πατώς σε
του τραμ ψάχνω τον αριθμό
«αίμα έλα και δώθε»

Κοιτάω εδώ κοιτάω εκεί
ποιός τάχα μου μιλάει;
στο πλήθος χάνεται η φωνή
κι ένας μικρός γελάει.

«Κύλιε έλα από δω
το αίμα θου να δώθεις
έπειτα έχει παγωτό
κι έναν χυμό θε δόθεις»

Με βάζουνε πριν το σκεφτώ
σ' ένα παλιό βαγόνι
το αίμα μου τρέχει καφτό
μα έχει χυμό λεμόνι

Μια νοσοκόμα με σταυρό
το στήθος της να κρύβει
τρίβει τα χέρια στο νερό
κι από μπροστά μου σκύβει

Ζαλίστηκα μα το Θεό
(έδωσα τόσο αίμα)
ψάχνω για κάτι στερεό
μα δε μπορώ το ψέμα
(καλά καλά μη βαράτε... τι θα έλεγα στο σπίτι εξυπνάκηδες;)

Απ' την πολύ την ταραχή
και την πολύ ζαλάδα
εμπέρδεψα την διαδρομή
κι έχει και μια λιακάάάδα

Στην στάση την επόμενη
μόνος μου κατεβαίνω
βλέπω το τραμ απέναντι
μα δεν το προλαβαίνω

Διαβάζω τα ωράρια
να δω πότε θα φύγω
πίσω μου δυο ζαγάρια
κι εγώ φωνές να μπήγω

Ξανθιά γελά και με κοιτά
κανιά ως δύο μέτρα
κι ύστερα πονηρά ρωτά:
«με ή χωρίς φαρέτρα;»

Αφού της λέω ευγενικά
πως είμαι παντρεμένος
αφήνει τα λαγωνικά
και τρέχω εγώ ο καημένος

Τους σκύλους τους απέφυγα
-είχα φτερά στα πόδια-
τα βάσανα τα ξέφυγα
και τ' ακριβά διόδια

Έφτασα πίσω στον σταθμό
τον κεντρικό της πόλης
τώρα έχω πιάσει τον ρυθμό
και τον σφυγμό της πόλης
(κι ας είμαι χαζογκόλης)

Στο προξενείο έφτασα
μόλις στο παραπέντε
τον μπούσουλα μου έχασα
τώρα στο φιναλμέντε

«Έχεται διαβατήριο
ταυτότητα με στάμπα
στρατού απολυτήριο
κι απ' το φευγιό μια κράμπα

Βλέπω και τα χαρτόσημα
όλα σωστά γραμμένα
να και τα γραμματόσημα
στον φάκελο χωμένα

Έχεται και την αίτηση
του νόμου εκατονπέντε
του αντίδικου παραίτηση
κι ευρώ εξηνταπέντε

Μία σφραγίδα προξενική
χρειάζεσται ακόμη
ελάτε αύριο γιατί
σήμερα είμαι μόνη»...

Φόρεσα το κουστούμι μου
να πάω στο προξενείο
έφαγα το λουκούμι μου
μα ξέχασα τ' αστείο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2006