Γη Και Ουρανοs

Δημιουργός: M.HLEKTRA, Μαίρη Καββαθά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

C 1

Θα βγω από μύθους και ταξίδια ονειρικά,
μάτια κλειστά κι έβλεπα, όσα εσύ μου χάριζες.
Μια Εδέμ, που ζωγραφίζαν δυο φιλιά.
Λευκό σεντόνι η ψυχή μου και την θάμπωσες.

Μα και οι οι αισθήσεις μου, αγρυπνούσαν δυο φορές,
ήμουν ποτάμι κι εσύ μ έπνιγες σε λάκκους.
Ρίχνω τα τείχη, σου αφήνω Κυριακές.
Κράτα γιά σένα, τις νεραΐδες και τους δράκους…


( R )


Απόψε βγαίνω απ του χθες, το παραμύθι
Κι αυτή η βροχή, που νερό της κρύβει λήθη
Με χέρια όρθια, σαν να περιμένω σφαίρα.
Θα την αφήσω την ψυχή μου, να τρυπήσει,
Να ενωθούν μέσα μου, γη και ουρανός.

Κι όπως η νύχτα, θα χαρίζεται στη μέρα.
Θ αφεθώ… Έρμαιο φύλλο, στον αέρα.
Και ας ματώσω, πια αυγή δεν έχει δύση?
Μα θα ΄ναι, αλήθεια! Και η απουσία σου αν, εχθρός.
Δικό μου, το αύριο! Η Γη! Κι ο ουρανός!


C 2


Θα ζω με ήχους και με βλέφαρα ανοιχτά.
Να έχουν όνομα, οι στιγμές και οι εικόνες μου.
να ζω τα όνειρα που κάνει η καρδιά.
Θέλω αντηλιά! Και να χουν κρύο οι χειμώνες μου!

Γιατί κι οι αισθήσεις μου, αγρυπνούσαν δυο φορές,
ήμουν ποτάμι κι εσύ μ έπνιγες, σε λάκκους.
Ρίχνω τα τείχη σου. Σου αφήνω Κυριακές
Σου Αφήνω δώρα τις νεραΐδες και τους δράκους


( R )


Απόψε βγαίνω απ το δικό σου, παραμύθι
Κι αυτή η βροχή, που νερό της κρύβει λήθη.
Με χέρια όρθια, σαν να περιμένω σφαίρα.
Θα την αφήσω την ψυχή μου, να τρυπήσει,
να ενωθούν μέσα μου, η γη και ουρανός.

Κι όπως η νύχτα, θα χαρίζεται στη μέρα.
Θ αφεθώ… Έρμαιο φύλλο, στον αέρα.
Και ας ματώσω, πια αυγή δεν έχει δύση?
Μα θα ΄ναι, αλήθεια!
Και η απουσία σου αν(?) Εχθρός.

ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΑΥΡΙΟ!
ΔΙΚΗ ΜΟΥ Η ΓΗ!
ΚΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ!


© Copyright by HLEKTRA (m/k))

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2013