Το ψηφιακό Νούμερο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το ψηφιακό Νούμερο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το ψηφιακό Νούμερο</b><p>Δημιουργός: Ευανθία, <i>Ευανθία Κόμνου</i><p><i> Μία γεύση του κόσμου που κάποιοι δημιούργησαν για εμάς χωρίς εμάς!</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Το Ψηφιακό Νούμερο<br />
<br />
<br />
Η φωτεινή οθόνη άναψε δείχνοντας με κόκκινα γράμματα τον αριθμό 128.<br />
<br />
Ψηφιακές κουκίδες που προσδιόριζαν τη θέση εξυπηρέτησης στη σειρά αναμονής <br />
<br />
και ενείχαν τον κίνδυνο να προσπεράσουν στον επόμενο ψηφιακό αριθμό.<br />
<br />
Γρήγορα, σηκώθηκα. Προσπέρασα τους υπόλοιπους ανθρώπους, που έστεκαν ολόγυρά μου,<br />
<br />
σα να ήταν άψυχα αντικείμενα, παγωμένοι στην αναμονή και στις σκέψεις τους.<br />
<br />
Φοβiσμένοι και μικροί, αδύναμοι μου έκλειναν το δρόμο άθελά τους, μέχρις ότου<br />
<br />
μπορέσω να φτάσω στον γκισέ.<br />
<br />
Απέναντί μου μια απρόσωπη υπάλληλος με κοίταξε παγερά με το ίδιο ενδιαφέρον<br />
<br />
που θα κοίταζε το ψυγείο της αν ήξερε πως ήταν άδειο.<br />
<br />
-Γεια σας, είπα.<br />
<br />
Αναμονή. Η υπάλληλος κοίταζε άχρωμα χωρίς μία σύσπαση στο πρόσωπο.<br />
<br />
-Με ζητήσατε, δήλωσα.<br />
<br />
Είδα μια έκπληκτη νότα ζωής να μετουσιώνει το βλέμμα της σε κάτι ζωντανό, κι ύστερα η<br />
<br />
φωνή της βρήκε το δρόμο προς την έξοδο.<br />
<br />
-Πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;<br />
<br />
-Με ζητήσατε, δήλωσα ξανά.<br />
<br />
Μια σύσπαση των χειλιών της έμοιαζε με χαμόγελο αμηχανίας.<br />
<br />
-Τι θέλετε. Μην παρακωλύεται τη σειρά, είπε σε αυστρηρό ύφος λες και είχε μπροστά της<br />
<br />
κάποιον ανόητο ή ένα αδαές παιδί.<br />
<br />
-Μα σας εξηγώ, αντέδρασα. Με ζητήσατε. Εβαλα στο άνοιγμα που μας χώριζε την επιστολή τους.<br />
<br />
Εκείνη τράβηξε φανερά  ενοχλημένη στη μεριά της το έγραφο και του έριξε μια ματιά.<br />
<br />
Ύστερα σήκωσε το βλέμμα της πάνω μου και με κοίταξε όπως και πρώτα, παγερά και <br />
<br />
απρόσωπα.<br />
<br />
-Είστε η κυρία Ευανθία Κόμνου;<br />
<br />
-Ναι, εγώ είμαι, δήλωσα.<br />
<br />
-Την ταυτότητά σας, παρακαλώ.<br />
<br />
-Για ποιο λόγο, τη ρώτησα.<br />
<br />
Η ερώτησή μου λίγο έλειψε να προκαλέσει βραχυκύκλωμα στους εγκεφαλικούς της νευρώνες.<br />
<br />
Τα μάτια της ανοιγόκλεισαν δυο τρεις φορές και ήταν φανερό πως όλη αυτή την ώρα <br />
<br />
προσπαθούσε να επεξεργαστεί την ερώτησή μου και ταυτόχρονα να βρει την κατάλληλη για <br />
<br />
μένα απάντηση. Πείρε μια κοφτή ανάσα.<br />
<br />
-Μα για να πιστοποιήσω πως είστε εσείς, αποκρίθηκε έξαφνα και το ειρωνικό χαμόγελο που <br />
<br />
έκανε για πρώτη φορά το βλέμμα της να λάμψει, έλεγε ξεκάθαρα πως με καθιστούσε <br />
<br />
πνευματικά καθυστερημένη μπροστά της.<br />
<br />
-Μπροστά σας βρίσκομαι! Με ζητήσατε και ήρθα! Η ταυτότητά μου δε θα πει τίποτα από όσα εγώ <br />
<br />
λέω! Εγώ είμαι η κυρία Ευανθία Κόμνου. Τι θέλετε λοιπόν από εμένα;<br />
<br />
Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα απελπιστικής αμηχανίας κι ύστερα η στάση της σκλήρυνε.<br />
<br />
-Παρακωλύεται την εξυπηρέτηση πελατών. Ο επόμενος παρακαλώ, φώναξε και άλλαξε το <br />
<br />
ψηφιακό νούμερο πάνω στον ορατό πίνακα θεωρόντας πως η σύνοδος μαζί της είχε λείξει.<br />
<br />
-Μισό λεπτό, σήκωσα τον τόνο της φωνής μου ενώ δίπλα μου στριμωχνόταν ο νέος πελάτης. <br />
<br />
Καμία σειρά δεν παρακωλύω και καμία εξυπηρέτηση δε μου προσφέρεται από εσάς. Είναι η <br />
<br />
σειρά μου και δεν εξυπηρετούμε. Ήρθα να πάρω πληροφορίες που αφορούν εμένα. <br />
<br />
Εκπροσωπώ τον εαυτό μου και εσείς αδυνατείται να έρθετε σε επικοινωνία μαζί μου. <br />
<br />
Είμαι εδώ μπροστά σας με σάρκα και οστά, με ακούτε και με βλέπετε και δε με αναγνωρίζετε. <br />
<br />
Προφανώς καμία ταυτότητα δεν μπορεί να κάνει ότι κάνω εγώ αυτή τη στιγμή.<br />
<br />
Δε χρειάστηκε να μου πει κατάμουτρα πως με θεωρούσε ΤΡΕΛΗ. Η ταπέινωση που ήθελε να <br />
<br />
μου επιβάλλει ξεχύλιζε από κάθε σύσπαση του προσώπου πια, από κάθε καρέ του βλέματός της.<br />
<br />
-Λοιπόν, επέμεινα. Θα μου πείτε επιτέλους για ποιο λόγο με καλέσατε εδώ;<br />
<br />
-Τελευταία φορά σας το λέω κυρία μου. Δώστε μου την ταυτοτήτά σας για να συνεννοηθούμε.<br />
<br />
-Ο λόγος μου και η παρουσία μου εδώ δεν έχει βαρύτητα;<br />
<br />
-Όχι χωρίς την ταυτότητά σας, αποκρίθηκε υπομονετικά με σφιγμένα πια χείλη.<br />
<br />
-Χωρίς την ταυτότητά μου δηλαδή είμαι ανύπαρτη; Έχετε μπροστά σας κάτι μη αναγνωρίσιμο. <br />
<br />
Ενας αριθμός θα σας πει πια είμαι; Οι αριθμοί δε μιλάνε κυρία μου. Εγώ όμως μιλώ και δηλώνω <br />
<br />
ποια είμαι.<br />
<br />
-Κυρία μου, δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο για εσάς. Με καθυστερήτε κα καθυστερήτε και τον <br />
<br />
πελάτη...Εδειξε προς τον άνθρωπο που στεκόταν δίπλα μου στριμογμένος στον κισέ. Παρότι <br />
<br />
εκείνος έδειχνε να βιάζετε το περιεχόμενο του διαλόγου έμοιαζε να του προκαλεί ενδιαφέρον <br />
<br />
από τη μια και διασκέδαση από την άλλη. Γι αυτό τόση ώρα δεν παραπονιόταν. Αλλά και <br />
<br />
κανείς δεν παραπονιόταν απλά όλοι παρακολουθούσαν βουβοί.<br />
<br />
-Και τόση ώρα με τι ακριβώς μιλάτε αφού δεν αναγνωρίζετε τίποτα άλλο εκτός από ένα αριθμό <br />
<br />
ταυτότητας, τη ρώτησα.<br />
<br />
Εγινε κάτι εκρηκτικό μέσα της εκείνη τη στιγμή και ο πελάτης δίπλα μου χαμογέλασε πιο πλατιά <br />
<br />
από ποτέ.<br />
<br />
Το στόμα της υπαλοίλου μισάνοιξε χάσκοντας.<br />
<br />
-Εχετε εξαντλήσει την υπομονή μου, μου είπε επιφανειακά ήρεμη. Δεν καταλαβαίνω τι θέλετε.<br />
<br />
-Ναι, αυτό είναι ορατό. Λοιπόν, ας το πάρουμε από την αρχή. Είμαι εδώ, ονομάζομαι Ευανθία <br />
<br />
Κόμνου και θέλω πληροφορίες για μια επιστολή που εσείς μου στείλατε και αφορά εμένα. Τόση <br />
<br />
ώρα περιμένω να μου πείτε το λόγο που με καλέσατε εδώ σήμερα και τώρα μου αρνείστε να <br />
<br />
μου δώσετε τις πληροφορίες που με αφορούν ενώ με έχετε μπροστά σας. Προφανώς θεωρείτε <br />
<br />
πως μπορείτε να δεσμεύετε το χρόνο μου και να με βγάζετε από το πρόγραμμά μου χωρίς να <br />
<br />
απολογείστε για τίποτα. Αντιθέτως εγώ είμαι εδώ και αρνήστε να αποδεχτείτε πως βρίσκομαι <br />
<br />
εδώ! Τώρα ποιος έχει πρόβλημα;<br />
<br />
-Το απόρρητο των συναλλαγών μας είναι αδιάβλητο κυρία μου. Μόνο αν αποδείξετε ότι <br />
<br />
πράγματι είστε εσείς θα μπορέσω να σας εξυπηρετήσω.<br />
<br />
-Μου ζητάτε να αποδείξω πως είμαι εγώ, πως στέκομαι εδώ, πως τόση ώρα μιλάω μαζί σας <br />
<br />
και προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας δείχνοντάς σας απλά ένα άψυχο πάσο; Ενώ σας το <br />
<br />
δηλώνω εγώ ευθέως και κατηγορηματικώς πια είμαι;<br />
<br />
-Ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι θέλει, αποκρήθηκε ειρωνικά. Το θέμα είναι να το αποδεικνύει.<br />
<br />
-Δεν είναι αυτονόητο πως μόνο εγώ μπορώ να δηλώνω ποια είμαι και πως κανένα έγραφο δεν <br />
<br />
έχει την ισχύ που έχει ο λόγος και η παρουσία μου; Δεν υπογράψατε με την ταυτότητά μου <br />
<br />
συνεργασία, με μένα υπογράψατε συνεργασία και εγώ δεν είμαι ταυτότητα.<br />
<br />
Είμαι αυτή που εκπροσωπώ την ταυτότητα η οποία απλά πιστοποιεί πως είμαι γεννημένη σε <br />
<br />
αυτόν τον κόσμο που είστε και εσείς, πως είμαι εν ζωή, πως είμαι υπαρκτό πλάσμα και <br />
<br />
δεν είναι εξαρτημένη η ύπαρξή μου από την ταυτότητα. Ποιος άλλος εκτός από μένα είναι σε <br />
<br />
θέση να δηλώνει ποια είμαι; Ποιος δηλώνει λοιπόν ποια είμαι αν δεν είμαι εγώ. Εσείς;<br />
<br />
Η ταυτότητά σας, αποκρήθηκε η υπάλλοιλος που άρχισε να διασκεδάζει με το λογοπάιγνιο.<br />
<br />
-Κι αν δεν υπάρχει ταυτότητα;<br />
<br />
-Τότε δεν υπάρχεται κυρία μου! Ο επόμενος!<br />
<br />
Χαμογέλασα.<br />
<br />
Δεν παραμέρισα. Ο άνθρωπος δίπλα μου δεν κουνήθηκε.<br />
<br />
-Δε θα πείτε εσείς αν υπάρχω κυρία μου. Αυτό μόνο εγώ μπορώ να το διαχειριστώ. Όχι εσείς. <br />
<br />
Κανένα σύστημα δε θα με κάνει να παραιτηθώ από το αναφαίρετο δικαίωμά μου να δηλώνω <br />
<br />
εγώ την ύπαρξη μου,με την παρουσία μου και το λόγο μου και μόνο. <br />
<br />
Να ξέρετε πως αν δεν υπάρχω εγώ για εσάς τότε δεν υπάρχεται και εσείς για εμένα. Πάντα <br />
<br />
υπάρχουν δύο όψεις σε ένα νόμισμα. Κάθε αλληλεπίδραση έχει δύο πλευρές. Εμένα και εσάς <br />
<br />
στην περίπτωσή μας. Θα θεωρήσω λοιπόν και εγώ πως αφού δε μου δείχνετε την ταυτότητά <br />
<br />
σας, δε μιλάω με κανένα τόση ώρα για το θέμα μου. Γι αυτό ή θα μου δείξετε και εσείς την <br />
<br />
ταυτότητά σας ή να ειδοποιησετε κάποιον άλλο να με εξυπηρετήσει αμέσως αφού εσείς δεν <br />
<br />
υπάρχετε μπροστά μου!<br />
<br />
-Θα καλέσω την ασφάλεια, είπε απότομα.<br />
<br />
-Με απειλείται; Προσπαθείτε να με εκφοβίσετε επειδή ζητάω και εγώ να δω με ποια μιλάω; Να <br />
<br />
καλέσετε όποιον θέλετε ο οποίος μπορεί να βεβαιώσει ποιος είναι το λοιπόν με την ταυτότητά <br />
<br />
του απλά! Αλλά πράγματι μπερδεύτηκα με τόσα ακατανόητα. Πως μπορεί να με απειλείσει <br />
<br />
κάποια που είναι ανύπαρκτη; Λοιπόν;<br />
<br />
Ο άνθρωπος δίπλα μου πια δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια του καθώς η υπάλληλος μου <br />
<br />
πετούσε το χαρτί από το άνοιγμα του γκισέ εκνευρισμένη πια φανερά. Τουλάχιστον είχε κάτι <br />
<br />
ανθρώπινο τώρα!<br />
<br />
Δεν πέιρα το χαρτί απλά το σήκωσα και της είπα.<br />
<br />
-Το ένγραφο αυτό, σύμφωνα με τα λεγόμενά σας ενώπιον τόσων ανθρώπων δεν έχει <br />
<br />
παραλήπτη. Παρακαλώ να ψάξετε να τον βρήτε αν φυσικά υπάρχει.<br />
<br />
Γύρισα προς την έξοδο και βγήκα στο δρόμο. Στάθηκα στο πεζοδρόμιο και άναψα ένα τσιγάρο.<br />
<br />
Αυτό τον κόσμο σχεδίασαν για εμάς; Αναρωτήθηκα. Αυτό το ψηφιακό τερατούργημα είναι το <br />
<br />
μέλλον μου που με απειλεί με υπαρξιακό αφανισμό;<br />
<br />
Είμαι γεννημένη σε ένα κόσμο και χρειάζεται να πιστοποιήσω την ύπαρξή μου θαρρείς και είμαι <br />
<br />
ανύπαρκτη, θαρρείς και δεν έχω υπόσταση, δεν έχω λόγο, δεν είμαι παρά μια εικόνα χωρίς <br />
<br />
ψυχή και η ψυχή μου μου δίνετε μέσω ενός εγγράφου όποτε βολεύει το<br />
<br />
υπάρχων σύστημα. Αυτό το σύστημα που τρέφεται και θεριεύει  από την ύπαρξη ταυτόχρονα <br />
<br />
την αναιρεί ! Εγώ το συντηρώ και του δίνω ζωή και του επιτρέπω να με εκφοβίζει και να με <br />
<br />
κατακρεουργεί και να με ταπεινώνει και να μιλά για μένα χωρίς εμένα. <br />
<br />
Η πόρτα δίπλα μου άνοιξε και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα το πλήθος των απαθών μέχρι <br />
<br />
πριν λίγα λεπτά ανθρώπων και φοβισμένων προβάτων να βγαίνουν έξω στο δρόμο ένας-ένας.<br />
<br />
-Τι συναίβει; ρώτησα.<br />
<br />
Κάποιος άγνωστος στάθηκε μπροστά μου και όλοι μαζεύτηκαν γύρω μας. Το κατάστημα <br />
<br />
άδειασε παντελώς. Εριξα μια ματιά στο εσωτερικό όπου οι υπάλλοιλοι άφηναν ανάστατοι τα <br />
<br />
πόστα τους.<br />
<br />
Ο άνθρωπος έβαλε το χέρι του στον ώμο μου ζητώντας την προσοχή μου.<br />
<br />
-Εχουν τρελαθεί εκεί μέσα, μου είπε. Ξέρεις τι έκανες;<br />
<br />
-Όχι.<br />
<br />
-Είμαστε μαζί σου. Έχουμε δύναμη αλλά δεν το είχαμε καταλάβει. Μας παγίδευσαν σε μια ζωή <br />
<br />
φόβου, εξαπάτησης και ανασφάλειας.<br />
<br />
Περιμέναμε από τους άλλους να μας πουν ποιοί είμαστε, τι θέλουμε, γιατί ζούμε, πως θα <br />
<br />
ζήσουμε. Να σαι καλά. Εγινα άνθρωπος και πάλι.<br />
<br />
-Για πόσο; ρώτησα.<br />
<br />
Εκείνος χαμογέλασε και στα μάτια του μια αποδοχή μετουσιώθηκε σε δύναμη.<br />
<br />
-Για όσο υπάρχουν άνθρωποι. Για όσο υπάρχεις εσύ, εγώ, αυτοί, εκείνοι, όλοι μας! Για όσο <br />
<br />
υπάρχουμε εμείς που θέλουμε να είμαστε άνθρωποι και όχι ψηφιακά νούμερα. Εχω διαλέξει τι <br />
<br />
θέλω να είμαι και σε τι κόσμο θέλω να ζήσω και θα παλέψω γι αυτό τουλάχιστον ακόμα κι αν <br />
<br />
ξέρω πως αποτελώ μειοψηφία. Κατάλαβα πως υπήρξα όμηρος εκφοβισμού ενός γίγαντα που <br />
<br />
στηρίζεται στα δικά μου πόδια.<br />
<br />
Ναι είναι γίγαντας χωρίς πόδια, όλοι εμείς είμαστε τα πόδια του κι αν τον απορρίψουμε όλοι <br />
<br />
εμείς θα πάψει πια να υπάρχει.<br />
<br />
Αρκεί να είμαστε όλοι μαζί. Αυτό κατάλαβα!<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-12-2013</td><td valign=top></td></table><br />