διψα

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καμμιά δεν είναι δίψα βαθύτερη απη δική μου
και πίνω απο το μύρο σου να βρώ την άνοιξή μου
ποιό τάχατες γλυκό κρασί στα σωθικά μου εχύθη
και πέφτει σαν λαχτάρα μες στα βαρύπνοα μου στήθη

που θα με φέρουν τέτοιοι δρόμοι γυμνωμένο
μες στο κορμί μου έχω τον σπόρο ξοδεμένο
γέρασα ανάμεσα στη φωτιά της αμμοχώστου
και στα λατομεία του θανάτου που έσκαψα εμπρός του

είδα στις φλέβες σου τα παραπετάσματα του πόνου
και λησμόνησα τα χωνεμένα φαντάσματα του χρόνου
περπάτησα και δεν παρπάτησα πάνω σε τούτα τα χαλίκια
στο λιγοστό χορτάρι και στ'αγκάθια με τριγύριζαν τα φύκια

χαμήλωσα το βλέμα να σε δώ στα μάτια και στο σώμα
απ'το τρικύμισμα της νιότης έπαιρνες άρωμα και χρώμα
χρυσή και ρόδινη και πράσινη με αναλαμπή
μυρωδικό με φούλι,κρινάκι γαλάζιο γιασεμί

αρχίζω να σε τραγουδώ η δίψα με κεντρίζει
το ξέρω όποιος αγάπησε να ονειρεύεται αξίζει
μια θάλασσα μεγάλη δυό ματια στην ακρογιαλιά
στο πλευρό μου πάνε κοιτάζοντας την άνοιξη μακρυά

τώρα πια γλυκοξύπνησαν οι μοίρες και σ'αγναντεύουν
με χαμογέλιο ριζωμένο οι πόθοι σε γυρεύουν
δεν στεγνώνει η αγάπη μας αφού έτσι το θελήσαμε
δεν στεγνώνει η δίψα πριν την αγάπη ψηλαφίζουμε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-12-2013