εντελβάις

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ'έκσταση ο νούς μόλις φταστός
κανένας μάταιος στοχασμός
ένας μονάχα ταραγμένος
κι όλη η καρδιά ύμνος αναστημένος
μα του έρωτα το αντίφωνο πολύβουος χαλασμός
και του καημού το ξέσπασμα σεισμός

ανάβω τον καινούργιο δικό σου αστερισμό
μπροστά στο μεγαλείο σου γυρεύω λυτρωμό
ψηλότερα τον θαυμασμό μου ανεβάζω
κι ενώ τη φωνή μου κατεβάζω
με τον στίχο δεμένο τον στεγνό
σ'αφήνω το λουλούδι αυτό

του χειμώνα το πιο ακριβό που ξεχωρίζει
στα μαλλιά σου καρφωμένο να με καθρεφτίζει
χιονολούλουδο που ζήλεψε κι ο Μάης
του έρωτά μου το εντελβάις
την καρδιά και την σκέψη σου ν'αγγίζει
σαν αστέρι το φώς του να λαμπίζει

λάμψη ποιάς αποθυμιάς με τραβάει κοντά σου
σε τέτοιο αγώνα να κρυφτώ μες στην ποδιά σου
χιλιάδες βλέματα ακοές αχ θεέ μου νάχα
να ζήσω μες στην αγκαλια σου μια στιγμή μονάχα
χάρμα μαζί και στεναγμός στα χείλια τα γλυκά σου
σημάδι της αγνότης σου η άσβυστη φωτιά σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2013