Λίγο πριν το τέλος

Δημιουργός: Trelenaki

Τρεις ευχές και μια ιστορία...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και κάπου εδώ περίπου λέει να την κάνει το 2013 (και πολύ λέει έκατσε) και να έρθει το 2014. Τι μένει άλλωστε; Μερικές ωρίτσες. Στην Αυστραλία γιορτάζουν ήδη.

Και εδώ κάπου θα αρχίσουμε τις ευχές και τις μεγάλες ανακοινώσεις για την επόμενη χρονιά. Θα...Θα...Θα...Αποφάσεις... Λογια... Υποσχέσεις...Πολιτικότεροι των πολιτικών σε αυτόν τον τομέα δεν τις κρατάμε σχεδόν ποτέ, ειδικά αυτές που αφορούν "δίαιτες από Δευτέρα", "θα γίνω πιο...(βάλτε ότι νομίζετε)..." κλπ κλπ.

Πριν λοιπόν μπούμε σε αυτήν την βαβουροδιαδικασία, θα ήθελα να σας δώσω τρεις ευχές και να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική εμπειρία.

Να έχετε υγεία...σωματική, ψυχική, συναισθηματική, σεξουαλική...Αν δεν νιώθουμε υγιείς δεν έχουμε τα πόδια να πατήσουμε για να σηκωθούμε και να τρέξουμε προς τα όνειρά μας. Να ευχηθώ επίσης να έχουμε πρόοδο...ο καθένας όπως την εννοεί. Να προχωρήσουμε ο καθένας έξω και μακριά από ότι μας έχει βαλτώσει! Και τέλος...

Ή μάλλον εδώ καλύτερα να έρθει η ιστορία πρώτα για να έχει περισσότερο νόημα η ευχή.

Όλα ξεκίνησαν μερικά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια το 2009. Με τον άνθρωπό μου είμαστε ήδη 6 χρόνια μαζί όταν αποφασίζουμε να επισημοποιήσουμε την σχέση μας. Και με τον όρο "επισημοποιήσουμε" εννοώ απλά να αφήσουμε οικογένειες να μπουν (με την καλή έννοια) στην δική μας αρχή. Ένας πολύ δικός μας αρραβώνας, μία γνωριμία με μια οικογένεια, άλλη μια γνωριμία με μια οικογένεια...ευχάριστα πράγματα. Και κάπου εκεί έρχεται μια κρίση. Θέμα υγείας. Ένα θέμα που μας στεναχωρεί και βασανίζει τον άνθρωπό μου και την οικογένειά του για 9 μήνες με νοσοκομεία.

Η κρίση αυτή ωστόσο φέρνει και εμένα πιο κοντά στην οικογένειά του. Γνωρίζω εκείνη περισσότερο, ερχόμαστε πιο κοντά...αλλά ο σύντροφός μου από το σημείο εκείνο κι έπειτα αρνείται να συμεμτέχει στην όλη εξέλιξη μια καλής σχέσης. Αρχικά στεναχωριέμαι. Θεωρώ την οικογένεια το ιερότερο πράγμα στον κόσμο και τσακωνόμαστε γιατί δεν θέλει με τίποτα να έχει επαφές μαζί της. Τον θεωρώ υπερβολικό. "Μα καλέ μου, μα χρυσέ μου"...τίποτα. Τα απολύτως τυπικά και μέχρι εκεί. Ούτε να πάμε όλοι μαζί για βόλτα, ούτε έναν καφέ. Με τα χίλια ζόρια τον καταφέρνω να βγούμε οι τρεις μας 3-4 φορές. Τις υπόλοιπες εγώ κι εκείνη.

Να πω εδώ ότι με είχε προειδοποιήσει. Μου είχε πει πολλές φορές για τον χαρακτήρα της και την συμπεριφορά της, αλλά θεώρησα ότι "μικρή είναι, αν της εξηγήσεις θα καταλάβει"....Ωστόσο με τον καιρό κατάλαβα ότι ο άνθρωπός μου είχε δίκιο... Την ώρα που έπρεπε να βρίσκεται δίπλα στην οικογένειά της και να παλεύει από κοινού για τον άνθρωπο που αγαπάει, εκείνη έβαζε λόγια, κατηγορούσε, αδιαφορούσε, πρόσβαλε, έκανε καυγάδες μπροστά στον άρρωστο εκείνο άνθρωπο που τόση ανάγκη είχε την ειρήνη στο πλευρό της...

Και στην συνέχεια ήρθαν οι κατηγορίες. Βλέπετε όταν δύο άνθρωποι είναι αρκετά κουρασμένοι και ξενυχτισμένοι και δεν βλέπονται στην ουσία παρά κάθε δύο μέρες, ενώ μένουν στο ίδιο σπίτι, είναι δύσκολο πλεόν να βγουν έξω βόλτες. Περιττό να πω ότι για 6 μήνες δεν βγήκαμε από το νέο μας σπίτι παρά μόνο τρεις φορές...Το αποτέλεσμα ήταν να κακιώσει εκείνη και να με κατηγορήσει...ότι τους πήρα τον άνθρωπό τους....ότι ο σύντροφός μου με υπομένει γιατί με αγαπάει, αλλά μυστικά την στηρίζει κι εκείνη...κι άλλα τέτοια ωραία ευφάνταστα...

Εννοείται ότι όταν ανακάλυψα τι έγινε, δεν ήθελα να την ξαναδώ, εκείνος απλά μου είπε "εγώ στα έλεγα" και παγώσανε οι σχέσεις μας για ένα διάστημα περίπου 4ων ετών...Μέχρι πέρυσι τον Μάρτιο...Που ξαφνικά μέσα σε όλη αυτήν την παγωμάρα ζητά την βοήθειά μας. Ο λόγος σοβαρός, τόσο σοβαρός που μάλιστα θεώρησα σωστό να την φιλοξενήσω σπίτι μου. Μου "εξομολογείται" τα πάντα, ο σύντροφός μου όμως με ξαναπροειδοποιεί.

Δυστυχώς για άλλη μια φορά έχει δίκιο. Τα ψέματα έρχονται απανωτά, το ένα μετά το άλλο, εκείνος μου λέει κάθε φορά το γνωστό ποιηματάκι που ξεκινάει με το "στα" και τελειώνει με το "έλεγα" και κάπου εκεί...κάπου εκεί αγαπητοί και υπομονετικοί αναγνώστες μου παίρνω απόφαση να μην το αφήσω...

Θέλω λοιπόν να ευχηθώ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΤΕ ΠΟΤΕ όσους σας πρόδωσαν και σας πλήγωσαν επανειλημμένα. Βασίζονται ακριβώς σε αυτό όταν ξεχνάτε και μαλακώνετε την καρδιά σας. Στο ότι θα τους συγχωρέσετε. Ακούω πολύ συχνά το "να μαθω να συγχωρώ", αλλά δεν το αξίζουν όλοι. Δεν το άξιζαν ποτέ. Και δεν θα το έχουν ποτέ. Μην αφήνετε ποτέ ξανά τέτοια άτομα να εκμεταλλεύονται την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή σας. Καλή χρονιά λοιπόν!

Όσο για εσένα που διαβάζεις, ξέρω πλέον δεν είχες και δεν έχεις μέσα σου ίχνος αγάπης, ζεστασιάς, συμπόνιας, αλτρουισμού, συναίσθησης....Αντίθετα είσαι γεμάτη μόνο κακία, ψυχρότητα, υστεροβουλία και πονηριά (τις δύσκολες λέξεις ψαξ'τες στο λεξικό). Ξέρω ότι στην πορεία θα βρεις αυτό που σου αξίζει γι' αυτό και δεν σου εύχομαι απολύτως τίποτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-12-2013