Σπλάχνο άχρονο

Δημιουργός: ρεμπω, Στέλιος Λαλούσης

Βρέχει με μιας ανοίγει το άνθος,από τα υγρά σωπαίνει η δίψα των άστρων

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπλάχνο από το κέντρο του ουρανού
πως την πόλη μου ορίζεις
ανάσες σαν δίνεις τεχνητές
κάτω από τα μνημεία της Αθήνας με λογχίζεις

Είμαι το κύτταρο σου
που στις διαδρομές μεταφέρω τις μυστικές σου ουσίες
Κειριαδών κι έπειτα στην Ρόμβης
με βεγγαλικά ζεσταίνω τα μάτια των περαστικών σου

Με άρχει το αίμα σου
φωτεινό σαν τον βράχο της ακρόπολης
κι ακόμα πιο πέρα
στα γραμμένα πεζοδρόμια της Σανταρόζα
κυκλοφορώ
στις πλακόστρωτες αρτηρίες σου
όμοιος με κατηχημένος φανός σου
και στις ερειπωμένες πλατείες
πάνω στα αγάλματα μια σκέψη σου με χρεώνει
όλη την πόλη
τρέχοντας
μυρίζοντας
και πάλι τρέχοντας
να μεταφέρω το αίμα σου
να περπατώ την ομίχλη σου
οσφραίνοντας τ άστρα σου στην Αθηνάς
υγραίνοντας τα δακρυά σου στην Δεξίππου
και ποτέ δε θα ταν πιο όμορφη η πόλη σου από μένα
αν δεν χαμογελούσες στα σκοτάδια των υπογείων
αν δεν όριζες σε όλες τις διαδρομές μια κρυφή αρμονία


Σπλάχνο του ουρανού
μου φανερώνεις την πόλη
κι από τα μάτια των ανθρώπων
φοβάμαι μην ξεχαστείς
έτσι μήπως γίνουμε του χρόνου σου κουβάρι
φοβάμαι μη μας ξετυλίξεις άτσαλα
και σβήσουμε προτού ακούσουμε
τη φοβερή σου μουσική

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2014