Μια ιστορία για την αλήθεια

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

Μα την αλήθεια μου ... μόνο αγάπη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

-Μήπως κοίταξες σήμερα τα αστέρια;
-Ποια αστέρια;
-Εκείνα τα φωτεινά σημάδια στην πλάκα του ουρανού. Τα είδες;
-Σε μια ιστορία ,θυμάμαι μου τα δοξολόγησε μια θεία εκατό χρονώ.
Δε τα δα όμως, όχι .Υπάρχουν;
Σα σηκώνω το κεφάλι μόνο ατσάλινα κλαδιά θωρώ και κάτι μαύρα ντουμάνια.
-Είναι από κάτω σου λέω , απλά ντρέπονται .
Δεν είναι πως φοβούνται την κάπνα μας ,ντρέπονται πια τον βούρκο να αντικρίζουν.
Κάποτε, θα στο ΄πε η θεία , κάποτε σαν έβλεπαν τη γη , το χώμα και τη φύση,
τινάζονταν και απ΄την ανατριχίλα, τους έπεφταν σπόροι ασημιοί …
εδώ σε μας και φύτρωναν αστεριές.
-Ψέματα λες!
-Όχι ,μα τη γοργόνα, -που και αυτή αλήθεια ήταν ,μα θα στην πω άλλη φορά την ιστορία-
φύτρωναν νααα κάτι αστεριές που όποιος αγνός στη σκέψη ήταν σκαρφάλωνε
στα κλαδιά και αντίκριζε μιαν άλλη όψη.
Άλλοι θεό την είπαν και άλλοι αγάπη.
-Κάποτε;
-Ναι κάποτε!
Τώρα, σε κάποιες ώρες και κρυφά μονοπάτια .Αν έχεις υπομονή με
το βλέμμα καρφωμένο στο μαύρο κενό του καπνού, κάποιο περίεργο αστέρι
μικρό σε ηλικία κλεφτά ένα βλέμμα θα σου ρίξει.
Αν έχεις υπομονή. Έχεις;
-Όχι .
Μα λέω πως κάποτε , ναι κάποτε θα αποκτήσω σαν γίνω εκατό χρονώ.
Αργά αν είναι για όνειρα για ιστορίες ότι πρέπει θα ΄ναι και εγώ σαν
Θεία θα την πω …
Για αυτά τα φωτεινά σημάδια του ουρανού και πως τα σβήσαμε…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2014