08-03-2006

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα μάτια της βουλιάζει ο θυμός της
Γκρεμίζει σαν ντουβάρι το παρόν
Περνάει στα κρυφά ο εαυτός της
Μα απ΄όλα είναι πάντοτε απόν…

Στάζει η βρύση τις σταγόνες της σιωπής της
Κι ένας αέρας τραγουδάει κάτι ροκ
Τρέμουν χείλι της απ' την αναπνοή της
Και η ψυχή της ανασαίνει σαν ρομπότ…

Μέσα της κρύβει μια ζωή για την ζωή της
Κι έναν παράξενο και κρύο ουρανό
Η μοναξιά και η βαμμένη ενοχή της
Πιστοποιούν τον πιο τρελό παροξυσμό…

Απ' τα παράθυρα περνούν τα καλοκαίρια
Κι χαραμάδες μένουν πάντα ανοιχτές
Τις Κυριακές μένουνε μόνα τα αστέρια
Και σιγόκλαινε σε παράξενες τροχιές…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-03-2006