Η Ανοδοσ Δημιουργός: athos.ioannou@gmail.com Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΑΝΟΔΟΣ
Σαν τρένο που δεν πρόλαβες,
είναι και η ζωή σου,
σαν πλοίο που έφυγε νωρίς
και πήρε τη ψυχή σου,
βγαίνεις στους δρόμους μοναχός,
και κλαις μες το σκοτάδι,
σκέφτεσαι ότι η ζωή,
κατάντησε ρημάδι,
φωνάζεις και παρακαλάς,
χτυπιέσαι, πέφτεις κάτω,
το ξέρεις ότι έφτασες,
και πάτησες στον πάτο,
και θέλεις να κουλουριαστείς,
και να εγκαταλείψεις,
και με μια μουντζα τη ζωή,
έτσι να ανταμείψεις,
μα κάποια φλόγα, τόση δα,
μέσα σου σιγοκαίει,
και αρχίζει αργά, ψυθηριστά,
ζήσε ξανά να λέει,
είσαι στον πάτο, πιο κάτω
δεν γίνεται δεν έχει,
πάτα γερά στα πόδια σου,
γιατί η ψυχή αντεχει
και άρχισε την άνοδο,
να βγεις στην επιφάνεια,
κάποια στιγμή όμως κι εσύ,
σταμάτα την αδράνεια,
άρπαξε τη ζωή ξανά,
απ τα μαλιά και στίψ την,
κι αυτή, να είσαι σίγουρος,
νάχεις γερή την πίστη,
θα ανταποδόσει, και θα δεις,
και πάλι ασπρη μέρα,
θα βγεις στο φως και στη ζωή,
στον καθαρό αέρα.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2014 | |