Τι ανούσια της ζωής η φασαρία

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=#000000][font= Segoe Script]
Μεγαλώσαμε, μικρύνανε οι αλήθειες
Σαν τα βρέφη που ακόμη δεν μιλούν
Γερασμένες μες τα μάτια οι συνήθειες
Να τα βάλουν με το ψέμα δεν μπορούν

Οι έρωτές μας ξεφτισμένοι στο συρτάρι
Έχουν χάσει από χρόνια το κλειδί
Οι αγάπες ναυαγοί έχουν φουντάρει
Στο σωσίβιο που το λεν όλοι ζωή

Σε βαφτίζουν μιά τυχαία Ιωάννη
Κωνσταντίνο Αγαμέμνων Περικλή
Τόσα ονόματα μαζί σ’ ένα καζάνι
Άντε νάβρεις ένα τέλος ή μια αρχή

Και τις μέρες που κυλούν, με απορία
Τις κοιτάζεις χρόνια τώρα σιωπηλός
Τούτο ρούχο που φοράς, τί ειρωνεία!!
Κι άν παλιάτσος, συ περνιόσουν για θεός

Μεγαλώσαν και γεράσαν οι αλήθειες
Δεν τις μάθαμε, μονάχα, να μιλούν
Σε κοιτάζουν μες τα μάτια, ω τις νύχτες
Τα κλειστά που δεν μπορέσαν να τις δουν

Εμβατήρια συγχορδίες φάλτσες μπάντες
Υποκλίσεις περηφάνιες και τιμές
Ετικέτες και πολύχρωμες γιρλάντες
Δεν αλλάξανε το ρούχο τους πότε

Χρόνια τώρα πάντα η ίδια ιστορία
Φαύλος κύκλος, ίδιο τέλος και αρχή
Τι ανούσια της ζωής η φασαρία
Που δεν έμαθε απ’ του τάφου τη σιωπή [/font][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2014