Λάτρεψα το φως

Δημιουργός: katia, Riska Katia

Ειπα και γω χτες να υμνησω μια γυναικα με τα ματια ενος αντρα αλλα τελικα αλλιως μου βγηκε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν σκοτεινιάζει τη ζήτω
πάει ένας μήνας τώρα,
το φως λατρεύω τις βραδιές
πάντα την ίδια ώρα.

Απ' το παράθυρο κοιτώ
στ' απέναντι μπαλκόνι,
κορμί, χιόνι απάτητο
στη φλόγα μου να λιώνει

Φτερά αγγέλου δεν φορεί
μα δεν πατά, πετάει,
η γλυκά της πως με πονά
τ' αστερία όταν κοιτάει!

-Χέρια λεπτά , γυρτός λαιμός, διάφανη πορσελάνη
Χείλη υγρά, μισάνοικτα, κάθε ματιάς λιμάνι
Mαύρα μαλλιά, μάτια γλαρά, μορφή του Μποτιτσελι
Θεά στη γη,
με τους θνητούς
άραγε τι να θέλει ; -

Ώρες περνούν και καρτερώ
στο τζαμί κολλημένος
απόψε ακόμα να φανεί,
κι εγώ τρέμω εθισμένος.

Βγαίνω στους δρόμους σαν τρελός
και στάλα δεν με μέλει,
πριν ξημερώσει εγώ θα βρω
που κρύβονται οι άγγελοι

Πρόστυχα χέρια σ΄ακουμπούν
και ξενοι σε λερωνουν,
πώς να 'χανα τα ματια μου
το φως σου μην ζυγωνουν.

-Χέρια λεπτά , γυρτός λαιμός, διάφανη πορσελάνη
Χείλη υγρά, μισάνοικτα, κάθε ματιάς λιμάνι
Μαλλιά μακριά, μάτια γλαρά, μορφή του Μποτιτσελι
Θεά αυτή
πώς τους θνητούς
θε να ταΐζει μέλι ; -

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2006