Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ροτες που κοιτανε στον ουρανο..
χαμενα κορμια που ρεουν στο εδαφος
με το μικροβιο της καθαρης χαρας..


φυσαλιδες ειμαστε.. -απο συννεφο και κυμα-
με το βαρος αυτο στη συνειδηση δυνομαστε
να κολυμπαμε..
στον αερα σαν αλλοτε -της ασυλληπτης μνημης-
της συλληψης μας -το ασυλητο στιγμα-
τους ηλιους (ν) αντανακλαμε
ως τα νερα μας αντανακλουν τρεχαμενα εντος
απ τις αχαλινωτες ακρες των ματιων
πεφτουμε..

απο χαρα, οποτε σπαμε..
στα μουτρα μικρων παιδιων χαρμοσυνων
διχως περιστροφες μαγεια..
διχως κολπο.. χορος δροσερος ενθερμου κορφου
πνοη και φυσημα στον βυθο τους -τον εξω απ τον χρονο-
ενστικτο κι ανωση
μαχαιρι που -τα δεσμα- κοβει
τον δολο μας..
τον ομφαλιο λωρο τους..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2014