Του σύμπαντος εμείς οι εξορισμένοι

Δημιουργός: John Fenix

Όταν σταματήσει ο άνθρωπος να αναζητά τον προορισμό του, θα σταματήσει και αυτό το υπέροχο ταξίδι του.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιος να’ ναι ο λόγος ,που υπάρχουμε εδώ, σ’ αυτό το άστρο.
Άσπροι ,μαύροι και κίτρινοι ,όλοι χτυπιόμαστε στο καναβάτσο.
Όλοι μακριά απ’ τον Θεό ,μακριά από του σύμπαντος την γνώση.
Να ζούμε ,να αγαπάμε , να σκοτώνουμε ,να έχουμε άγνοια τόση.

Παγιδευμένα τόσα σώματα ,σε τούτον τον πλανήτη να πονάνε.
Μόνο οι ψυχές ελεύθερες πετούν και σ’ άλλους κόσμους πάνε.
Παγιδευμένα τα μυαλά ,στου ελάχιστου την γνώση λειτουργούνε.
Ψάχνουν κάποια διέξοδο, αιώνες τώρα που την γνώση αναζητούνε.


Σαν μια κυψέλη χωρίς βασίλισσα, με ζαλισμένες μέλισσες γεμάτη.
Ο ένας τον άλλον να πατά ,τσιμπάμε και τσιμπιόμαστε στην μάχη .
Όλοι μας να πιστεύουμε ότι στο σύμπαν είμαστε τάχα εμείς οι μόνοι.
Και όχι ότι η άγνοια, τα μάτια μας και τα μυαλά, σκληρά θαμπώνει.


Ψάχνει να βρει ο άνθρωπος, τρόπους στο σύμπαν για να ταξιδεύει.
Ενώ για άλλους κόσμους με ζωή, κανένας ζωντανός δεν δραπετεύει.
Ένας πλανήτης μια φυλακή κι όλοι εμείς για πάντα εδώ φυλακισμένοι.
Η στέρηση της γνώσης η ποινή ,του σύμπαντος εμείς οι εξορισμένοι.

John Fenix

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2014