οι Πυλες

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα κυπαρισσια ειχαν γονατησει

να τον υποδεχτει η γη κι ο ουρανος

στο αποχωρητηριο ψυχων ενας νεκρος

περιμενε παπα να τονε λειτουργησει...


Μοναχα οι φιλοι ηρθανε

και ενας νεκροθαφτης

που σαν δρυοκολαπτης

φτυαριζε χωμα σ'ενανε...


Ηταν αυτοκτονια...


- Θα παει στον Παραδεισο;

- Σσς!... Στην κολαση ...στην αβυσσο

ψιθυρισε η κυρια...


Στο ακουσμα τους ριγισα

σκοτεινιασε η πλαση

στον λαρυγγα μου δαση

φυτρωσανε ολοισα


Αισθανθηκα να υψωνομαι

δεν ενιωθα αγερα

πυκνο σκοταδι περα

χωρις αστερια χανομαι



Βρεθηκα στο μεταιχμιο



Το σκοτος ενιωσα να με τραβα

με λαγνο τροπο

κρυμμενο πονο

μισος επανω μου ξερνα


Μπροστα μου σαν ακτογραμμη

το Φως πλημμυριζε σκοταδι

κι αυτο το εγλυφε με χαρη

πιο μεσα λιγο να χωθει

κι οσο απλωνοταν και εισχωρουσε

το Φως σαν κυμα ξαναγυρνουσε...

Μια θαλπωρη με τυλιγε σαν το κοιτουσα

δεν ξεκολουσα τα ματια μου απ' την πηγη

Με κερδισε η ευγενεια του

γι αυτο και τραβηξα για 'κει


Μονο Φως

χωρις κανενα σχημα

κι' εγω να στοχευω το κεντρο

Ακτιστο Φως !


Οι Πυλες

εμφανιστηκαν ξαφνικα

κοσμοσυρροη

Ο Αγιος Πετρος περιμενε μπροστα να μπει

και ολοι οι Αγιοι πισω του

παπουδες , μαναδες , βρεφη , παιδια

Ινδιανοι καβαλα σε Απαλουζα

Ενας Σουφι τραγουδουσε

διπλα του ο Βραχμανος μου γελουσε

κι ο ιθαγενης τ' Αμαζονιου

ειχε μια Γκεισα για συνοδο


Πεταξα πανω απο τις Πυλες

και διαβασα στην Πρωτη

Οσοι εχουν γραμμενο το εργο του Νομου

και διαβασα στην Δευτερη

Στις καρδιες τους θα δικαιωθουν




Ψυχη καμμια

Μονο το Φως

μα εγω πλανιομουν

και αισθανομουν

μια παρουσια


Tον ειδα να στεκεται

στο ξεφωτο , να με καλει

ενιωσα Ειρηνικα

ειδα το προσωπο του

-Ειστε Ο...

κουνησε το κεφαλι του αρνητικα

-Ο Μωυσης ;...ξαναρωτησα

Χαμογελασε

-Ο Νωε σκεφτηκα


Ειμαι ο μοναδικος κατοικος του Παραδεισου

μια και ο Κυριος δεν εχει ανοιξει σε αλλον τις Πυλες του

Ο Πρωτος o Ληστης

Κατι με τραβηξε δυνατα

με ρουφηξε προς τα πισω

περασα με ταχυτητα πανω απ'την σειρα

των ψυχων και καπου στο τελος

ειδα τον φιλο μου...γδαρμενο

γραντζουνισμενο απ' τα τελωνεια

μα ευτυχισμενο τον ενοιωσα


Κρα!...Κρα!

Ενα κορακι πεταξε

και προσγειωθηκε

στον ωμο της κυριας

Τρομαξε ! μ'αυτο γραπωθηκε γερα

και με ανθρωπινη λαλια

γυρισε και της ειπε...

-Κρα!...Στην Κολαση θα πας!... Κρα!
[align=center][align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2014