Εκμαγείο

Δημιουργός: ioakim

Οι συνδιαλέξεις το γέννησαν,οι τηλεφωνικές. Χάρισμα σου λοιπόν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκληρές περνάνε οι μέρες.
Μολύβι σταλάζουν
Υγρό
Που κατακαίει τα σωθικά
Και ύστερα παγώνει.
(Το ανάγλυφο της ψυχής μου
Θέλει ο χρόνος να αποτυπώσει)
Παίρνει μορφή από μέσα το καλούπι
Οριοθετώντας με ανελαστικά.
Ανάστροφη κι εδώ η πορεία.
Το σώμα γίνεται εκμαγείο.
Το εκμαγείο, σώμα.
Διάφανος πρέπει να γίνω για να σας δειχτώ.
Μα όμως φοβάμαι
Πως, από τις φανερωμένες πληγές
Θα μετρήσετε την ηλικία της ψυχής μου.
«Γέρασες», θα πείτε, κουνώντας πέρα - δώθε το κεφάλι.
«Ωρίμασα», συγκαταβατικά θα αντιτείνω,
Ο ψεύτης.
Γιατί πώς να παραδεχτώ
Ότι από τα λάθη, ποτέ μου δεν μαθαίνω.
Πως σαν παιδί που πείσμωσε,
Εκ νέου πάντα,
Αυτό που ανέφικτο ομολογούν οι πολλοί
Επιχειρώ.
Για την αναζήτηση μιας ουτοπίας
Κι ενός έρωτα αέναου μιλάω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2006