Στάλα χαράς

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Σήμερα ας τη σβήσουμε την καταχνιά με ήλιο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Στάλα χαράς[/B]

Αλλάζει τώρα ο καιρός, κι η σιωπή
μια παγωμένη καταιγίδα στο μπαλκόνι
δίχως φτερά μου ‘χει σαπίσει το κορμί
και η ψυχή με δίχως πέταγμα, κρυώνει.

Αλλάζει ο κόσμος κι είναι η γη μου ξενιτιά
που της πατήσανε το χώμα με τη βία
που της φορέσανε για φόρεμα, ψευτιά
και τη δικάσανε να ζει μες στη φοβία

Μικρή η στάλα της χαράς,
μα υπάρχει ακόμα ελπίδα.
Φυσά νοτιάς, φυσά βοριάς
βουίζει η καταιγίδα.
Μικρή η στάλα της χαράς
μα κάπου εγώ την είδα.

Αλλάζουνε οι εποχές, κι η καταχνιά
ψάχνει στα σπλάχνα μου να πιει νερό να ζήσει
μα εγώ την κρύα, την ψυχρή της σκοτεινιά
θα την ποτίσω με τους ήλιους, για να σβήσει


[B]Ε.Σ.[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2014