Προδοσία

Δημιουργός: animus2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλλάζουνε οι άνθρωποι
Της μοναχικότητας
οι καλύτεροι φίλοι
την προδίδουν αναιδώς
με σχέσεις εξάρτησης
Σχεδόν λυπηρό
να την αφήνουμε μόνη
στην υπερηφάνειά της

Σφαλλίζουνε τα μάτια
Άξιοι θρήνου γινόμαστε
που για ανακούφιση ψηλαφίζουμε
σε ξένα, σκονισμένα σώματα,
ανεμοδάρματα τη εμπειρίας
Του ήλιου κάθε δύση
το χει δείξει:
ως τη στερνή ρανίδα
πάντα αδειάζει ό,τι φως

Ακατανίκητη τελικά
η λατρεία των ειδώλων
Με εμπάθεια
σε δαίμονες προσφεύγουμε,
επαίτες ευτυχίας
Γιατί τέτοια λυπηρή
περιφρόνηση
για το περίτρανο Δαιμόνιο;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2014