ωδη ιθ Δημιουργός: dragonmaster Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info εις την αυλη του κοσμου καθισα
κατω απο ενα δεντρο
και στη σκια του εκλαψα
τον κοσμο που σκεπαστηκε απο πεπλο
δωσμου το νερο της λησμονιας
μαυρο σαν ειν της στυγας το νερο
και πες μου της αληθειας τον σκοπο
σε ενα μικρο παραμυθι να αποκοιμηθω
καποτε θα λιωσουνε οι παγοι
και θα ξαναρθεις απο τον αδη
καποτε θα ανατειλει
ο ηλιος και θα αναψει το καντηλι
τωρα μενει μονο το φυτιλι
εις τα μαρμαρενια αλωνια
μετρησαμε του ανθρωπου την συμπονοια
και με δρεπανι ισιο τον κοπο σου αφεντη θα τρυγησω
χιλια τα χρονια που κελαηδουνε αηδονια
και μια στιγμη για να ρθει η διχονοια
φερε μου λοιπον το βουλοκερι
και μια σφραγγιδα να σημαδεψω το χαρτι
πανε περναν τα χρονια σαν τα χελιδονια
και αλλαζει η εποχη
θα ρθει καιρος και ηλιος
για να αναστενξει στα στηθια η φωνη
με των ανθρωπων τα τερτιπια
δεν βλεπει κανεις την αληθινη ζωη
μα θελει αντοχη και δυναμη μεγαλη
να σηκωστει ο ηλιος στον ντουνια
δωσε κλωτσο στην ανεμη παλλικαρι
και ελα να σου ειπω τα σχεδια για τουτη τη νυκτια
εφτα ζωες να ζουμε
και εφτα να τις ποθουμε
τις μερες διχως συλλοικα
και οτι αγαπουμε
να εχουμε παντα στη καρδια Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2014 |