Έρωτας και Μοναξιά

Δημιουργός: Angel D. Roger, Άγγελος Περιτογιάννης

πίου πίου.... χαχαχα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένας καρπός, ανατέλλει
στον φόντο της ψυχής μου
Να τον αγγίξω δε μπορώ
κι ας είναι απέναντι μου
Μπροστά μου ένα ποτάμι,
οργισμένο μας χωρίζει...
Δέντρα με αγκάθια...
Δύσβατα μονοπάτια...
Εκεί όμως τον βλέπω,
στέκει και λαμπυρίζει

ΡΕΦΡΑΙΝ

Έρωτα γεννιέσαι, μια στιγμη
Για όλους είσαι ανατολή
Και αν θα κρατήσεις
Τα πάντα θα σβήσεις
Είσαι το τέλος και η αρχή

Έρωτα για μένα, έχεις σβήσει;
Πάντα όταν σε νιώθω έρχεται η δύση...
Πες πως το κάνεις
Στο τέλος με φτάνεις
Χωρίς να έχω καν αρχίσει

--

Κοιτάζω απέναντι
και ένα ζιζάνιο φουντώνει.
Ολοένα μεγαλώνει, μεγαλώνει,
μεγαλώνει...
Τον καρπό τυλίγει
Με δύναμη τον σφίγγει
Χαμογελά με σαρκασμό
και τον αποτελειώνει...

ΡΕΦΡΑΙΝ 2ο

Μοναξιά, είσαι δαιμονική
Μαύρη για όλους, ύπαρξη σκιερή
Ψάχνεις πως θα ζήσεις
Ρίζες κακού να ρίξεις
Είσαι η χειρότερη μορφή

Μοναξιά σε μένα, έχεις στοιχηματίσει;
Σαν να μαι ο άνθρωπος σου, σε μένα έχεις χτίσει
Δεν είμαι για σένα
Μην πλάθεις το ψέμα
Θα φύγω και το αίμα, ας κυλήσει...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2014