Το κατάρτι

Δημιουργός: αννουλάκι, Άννα

Το έγραψα μια νύχτα πού'χε θάλασσα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν κατάρτι που λυγίζει στον αέρα
σαν κατάρτι άκουσέ με, δεν λυγίζω !
Δεν λυγίζω απ'την σκόνη άκουσέ με !
Μοναχά θα με λυγίσει ένας κόκκος της ερήμου...
Απ'τους χίλιους τόσους κόκκους
που χοροπηδούν στ'αυτί μου, άκουσέ με !

Δεν υπάρχουν τέτοια βάσανα
απ'αυτά που όλοι λένε,
γιατί βάσανο σημαίνει ότι ζώ !

Πόσα βάσανα αλήθεια θα γνωρίσεις δίχως τέλος
και κατάρτι θά'σαι τότε λυγερό...
Και κατάρτι σαν εκείνα
που σαπίζουν απ'το αλάτι
απ'το αλάτι που σε τρώει μαγικά, άκουσέ με !


Μήπως όλοι όσοι ζούνε τέτοια βάσανα δεν έχουν ;
ʼκουσέ με...

Ψήλωσε σαν το κατάρτι, άκουσέ με...
Το αλάτι θα γλυστρίσει άμα δεί ότι κρατάς !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2006