Θαμμένων δακρύων πλημμύρα

Δημιουργός: Άρωμα_γυναίκας

Στον ξάδελφό μου, που έφυγε νωρίς...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]Πονάει η καρδία, στα ύψη ο παλμός
σημάδι πως πέφτει το βράδυ
βουβή μοναξιά, πικρός χωρισμός
φαντάσματα μες' το σκοτάδι.

Νεκρές οι στιγμές, ανάσας σιγή
ανύποπτα χτύπησε η μοίρα
κρυφές ηδονές, αιώνια πληγή
θαμμένων δακρύων πλημμύρα.

Βοριάς δυνατός, κρυώνει η ψυχή
μονάχη σε ξένα λιμάνια
κρυφός στεναγμός, Θεού προσευχή
για όλου του κόσμου τ' αλάνια.

Φωτιά το φιλί, αγάπη γυαλί
ο πόνος ζητάει τη λήθη
ακούς την κραυγή, θανάτου απειλή
στης κόλασης μέσα τα πλήθη.

Φυγής ερημία, αλλάζει ο καιρός
και χρόνια μετράμε χαμένα
ξυπνάς ενοχές, του χθές τιμωρός
σ' ονείρων συντρίμμια καμένα...

Α.ΑΝ.Π.Δ 24/02/14-124087

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2014