Το μυθιστόρημα του ερωτα(μελ.σ.θεοδωράτος-ivi

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια σιλουέτα στη γωνιά
μες στην καρδιά μου παγωνιά
κι η μαύρη μπέρτα του φονιά
ιστός αράχνης
Κανείς εδώ δεν συγχωρεί
είναι παράξενοι οι καιροί
σου ‘λεγα: «σβήσε το κερί
και μη με ψάχνεις»

(Ρ)Το μυθιστόρημα του έρωτα τελειώνει
της λησμονιάς έχει αρχίσει η βροχή
όλα τα βλέμματα στραμμένα στην αγχόνη
του επιλόγου, ποιος θυμάται την αρχή!!

Για του φευγιού την αμυχή
για του Αντίο τη βροχή
μου λέγαν κάνε μιαν ευχή
κάτι για να ‘χεις,
στον έρωτα μην απλωθείς
γιατί ο γιαλός είναι βαθύς
αφού δεν πρέπει να χαθείς
σε ώρες μάχης

Μα απ’ των φιλιών σου τη ρακί
ως του καημού τη φυλακή
είναι της πίκρας η αλυκή
που μ’ έχει πνίξει.
Γι’ αυτό και τράβηξα γραμμή
με του έρωτα τα «Δεν» τα «Μη»
το ηδονικό σου το κορμί
πριν με τυλίξει.

Μια σιλουέτα στη γωνιά
ζωγράφιζε την απονιά
κι ύστερα άνοιγε πανιά
μες στους υφάλους,
ώσπου στα μέρη ενός γιαλού
μάγισσα του μισού οβολού
«Άστη» μου λέει, «εσύ είσαι αλλού
κι αυτή με άλλους»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2014