Ο σπουργίτης

Δημιουργός: CHЯISTOS P, soɯıpǝʇuǝd soʇsıɹɥɔ

Την φυλακή που έχτισα / αισθάνομαι σα σπίτι / γιατί φίλο απέκτησα / ένα μικρό σπουργίτι, / κι ελεύθερο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο σπουργίτης .

Στην παγωνιά της χειμωνιάς / πήρα στρατί του δρόμου,
μα στο θαμπό της καταχνιάς / πάγωσε τ' όνειρό μου,
μιλώντας στη απόγνωση / τις μνήμες ξεφυλλίζω,
μα δεν υπάρχει πρόγνωση / σε κάτι να ελπίζω.. .

[I]Όμως κάτι συντροφεύει την σιγή μου
σαν ακτίνα που φωτίζει τη αυγή μου,
στο παράθυρο ζυγώνει σας ..αλήτης
μα.., ανέλπιστα οικείος Σαμαρείτης..[/I]

[B]Είναι ένας σπουργίτης / που κάθε πρωινό
σαν άγγελος θεόσταλτος / μου λέει καλημέρα ![/B]

Στο μονοπάτι του χαμού / χάθηκα κι είμαι μόνος
με την πικράδα τ' ορφανού / να με νοτίζει ο πόνος,
με το μυαλό μου τ' άγονο / μες στην αναποδιά μου
μ’ ένα πικρό παράπονο / ξακρίζω τα κλαδιά μου.

[I]Παύει μέσα μου η θλίψη να με πλήττει
σαν προσμένω κάθε μέρα τον σπουργίτη,
απ’ το τζάμι τον κοιτάζω και του γνέφω
και στις μέρες της χαράς μου επιστρέφω.[/I]

[B]Ήλθες ξανά σπουργίτη / σαν κάθε πρωινό
σαν άγγελος θεόσταλτος / να πεις την καλημέρα ![/B]

Το σπίτι μου είναι ζεστό / μα η ψυχή μου άδεια
με το κουφάρι μου πιστό / στης μοναξιάς τα χάδια,
ποτέ δεν είχα λάφυρα, / λουλούδια στην ποδιά μου
μόν’ με κλειστά παράθυρα / σφραγίζω την καρδιά μου.

[I]Λίγα ψίχουλα σπουργίτη να σου ρίξω
κι έλα δίπλα στο περβάζι να σ’ αγγίξω,
μες στη χούφτα την ζεστή μου να σε κλείσω
κι άφησέ με την καρδιά μου να σ’ ανοίξω..[/I]

[B]Ποιος είσαι συ σπουργίτη / που κάθε πρωινό
σαν άγγελος θεόσταλτος / μου λες την καλημέρα ;[/B]
-.-

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2014