Για τον πατέρα

Δημιουργός: ρεμπω, Στέλιος Λαλούσης

Κι όταν φεύγουν οι άνθρωποι, κοιτάς τις φωτογραφίες τους τις παλιές και δεν είναι τα μάτια τους όπως πριν, αλλά το βλέμμα τους έχει ταξιδέψει αλλου..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφυγες
βιαστικά όπως φεύγουν τα πουλιά πριν την καταιγίδα
και τόσο πολύ τ αγάπησες όλα
που σε όλα λείπει πια το βλέμμα σου
κι η περήφανη περπατησιά σου


Στο χωριό σου τα δέντρα, τριγύρω τα βουνά και το χώμα
μάταια πια αποζητούν ένα χαμόγελο σου
Πάνω στο Πλάτωμα
εκεί που έλεγες πως γεννήθηκε ο κόσμος
σε καρτερά η γη για να ανθίσει.


Φύλλα είναι τα χρόνια των ανθρώπων
κι εγώ δεν ξέρω πως να σ αποχαιρετήσω
ξέρω μονάχα πως στην αγάπη πορεύτηκες όσο ζούσες
κι αν τελικά το ταξίδι σου συνεχίζεις κάπου ψηλά
να ξέρεις πως μέσα στην καρδιά μου άφησες όλους τους θησαυρούς
όλα τα δώρα του κόσμου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-02-2014