39-47

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>39-47</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>39-47</b><p>Δημιουργός: Tabasco<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
39<br />
<br />
<br />
40<br />
<br />
Κυριακη μεσημερι σε ενα παγκακι εξω απο το μετρο της Δαφνης επινα την μπυρα μου<br />
και καπνιζα τα τσιγαρα μου.Ενας τυπος παραδιπλα εψηνε και πουλουσε καλαμποκια.<br />
Πιο κει κατι Πακιστανοι ειχαν απλωσει την πραματεια τους.Μια γρια εριχνε ψιχουλα <br />
στα περιστερια που ειχαν μαζευτει γυρω απο τα ποδια της.Καποιος αλλος ειχε βγαλει<br />
τον σκυλο του βολτα.Ενα ζευγαρακι ανεβαινε τις κυλιομενες σκαλες.Εκεινος της επιανε<br />
τον κωλο.Εκεινη εδειχνε να το απολαμβανει.Αρχισα να γινομαι ενα με τον χωρο.<br />
Ημουν κι εγω καποιος.Καποιος που απολαμβανε την πρωτη μερα ελευθεριας του.<br />
Την πρωτη μερα εξω απο το ψυχιατρειο.Η μπυρα μου τελειωσε.Αποφασισα να αγορασω ακομα μια.<br />
<br />
<br />
41<br />
<br />
Ο ελληνικος εγινε φιλτρου.Ο φιλτρου εγινε φραπες.Κι επειτα παλι φιλτρου.<br />
Τι λογο υπαρξης ειχε αυτη η εισαγωγη;Ποια επρεπε να ειναι η συνεχεια;<br />
Το διαβαζα και το ξαναδιαβαζα μεχρι να μου σπασουν τα νευρα και να το στειλω<br />
στο διαολο.Μα ως δια μαγειας μετα εμφανιζοταν παλι μπροστα μου και σαν υπνωτισμενος<br />
το ξαναεγραφα.Κανενα βαθυτερο νοημα κανενας συμβολισμος την παραμικρη σημασια<br />
δεν ειχε τουτο το αραδιασμα καφεδων που επινα καθε μερα.Κι ομως ηθελε ετσιθελικα <br />
το χωρο του και τον ειχε.Συμβιβαστηκα με την ιδεα ενος ακομα αποτυχημενου κειμενου.<br />
Εσβυσα το τσιγαρο στο τασακι μου και ηπια μια τζουρα απο τον εσπρεσσο μου<br />
προσπαθωντας να σκεφτω τι εκανα λαθος.<br />
<br />
<br />
42<br />
<br />
Ηρθε ξαφνικα οπως ηρθαμε ολοι.Ηταν σχετικα ηρεμος και προσπαθουσε να καταλαβει που ηταν.<br />
Οταν ομως βγηκε απο τον θαλαμο του περιπλανηθηκε στον διαδρομο και ειδε την κλειδωμενη πορτα<br />
αφηνιασε.Πηρε φορα και επεσε πανω της για να την ανοιξει.Μια δυο τρεις η πορτα εδειχνε να αντεχει.<br />
Ξαφνικα ανοιξε και εμφανιστηκαν 4 νοσοκομοι.Ενας επεσε πανω του και τον εριξε κατω.Οι αλλοι<br />
του επιασαν τα χερια και τα ποδια και σαν σακι τον πεταξαν στο κρεβατι.Αυτος καταφερε<br />
να ελευθερωσει τα ποδια του και κλωτσαγε σαν γαιδουρι.Τελικα τον ακινητοποιησαν τον εδεσαν<br />
με κατι λουρια και του εκαναν την ενεση.Το επομενο διημερο το περασε σε καταστολη στο θαλαμο του.<br />
Οταν του εβγαλαν τα λουρια και ηρθε μεχρι την τραπεζαρια ηταν παλι ενας ηρεμος ανθρωπος.<br />
Ηταν απο τους ελαχιστους που επαιζαν ταβλι και ετσι συντομα γνωριστηκαμε.Ειχε ενα ουζερι<br />
στου Ψυρρη.Ειχε ομως τρελα με το τσιπουρο και οταν επινε ξεφευγε.Ειδε κι αποειδε η γυναικα του<br />
εδωσε την εντολη να τον μαζεψουν.Ηταν ο τριτος αλκοολικος που ειχε η πτερυγα που ημουν.<br />
Συνηθως τους κρατουσαν 20 μερες και τους εδιωχναν.Ξαναεμπαιναν πιο γρηγορα απο ολους.<br />
<br />
<br />
43<br />
<br />
Αλλλη εξηγηση δεν εχω βρει.Ο πονος ειναι πιο εντονος απο την χαρα.Αποτυπωνεται βαθυτερα<br />
στο μυαλο.Επαναφερεται πιο ευκολα απο την μνημη.Ακομα κι αν προκειται για μια κακη μνημη<br />
σαν τη δικια μου.Προβαλλονται ξανα και ξανα ολα τα λαθη και οι ηττες μου μες στην οθονη<br />
του μυαλου.Καμμια συμφιλιωση καμμια διεξοδος κανενα χαπι εντ.Αλλη εξηγηση δεν εχω βρει.<br />
Το μισος επικρατει της αγαπης.Το μισος για τον θεο για τον συνανθρωπο για τον ιδιο σου <br />
τον εαυτο.Για τα κομματα για τις ομαδες για τις μη κυβερνητικες οργανωσεις για τους εργατες<br />
για τους εφοπλιστες για τους γιατρους για τους ψυχωτικους για τον καπιταλισμο τον κομμουνισμο<br />
τους τρομοκρατες τους αναρχικους τους μικροαστους την αιωνιοτητα και την καθε αχαρη στιγμη<br />
που σου ελαχε να ζησεις και δεν εζησες προσποιουμενος τον ψοφιο κοριο τον καταδικο τον λεπρο<br />
τον ψυχακια.Χα χα ναι τον ψυχακια.Χα χα χαχ χα χα χαχ χαα χαχ χα χαχ χα χα χο χο χι......<br />
<br />
<br />
44<br />
<br />
Τι ευαισθητο πλασμα!Και τι ρομαντικη ψυχουλα.Μεγαλωμενη με αρχες και ηθικους κανονες.<br />
Ενα ποιημα μια οπτασια πολυ καλη για να ειναι αληθινη.Μια τετοια γυναικα ψαχνει<br />
ο καθενας για να περασει την ζωη του μαζι της.Να μεγαλωσει τα παιδια του.Να γερασουν<br />
μαζι.Αυτο το θεικο πλασμα λοιπον ειχε μονο μια αδυναμια.Την αρεσε να τον<br />
παιρνει απ' τον κωλο.Το ζητουσε ο οργανισμος της το ξεκωλιασμα.Να την κανεις ενα<br />
με το πατωμα.Να μην μπορει να παρει τα ποδια της.Να της ανοιξεις την σουφρα μεχρι να<br />
βρεις σκατο.Για τετοια περιπτωση μιλαμε.Εκανα ενα μηνα να ανακαλυψω το μυστικο της<br />
και παραλιγο να την παντρευτω.Τετοιες ευκαιριες παρουσιαζονται μονο μια φορα στην ζωη σου.<br />
<br />
<br />
45<br />
<br />
Η ωρα 9 και μιση.Η μερα Τεταρτη.Ανοιγω την πορτα και μπαινω στο ισογειο στην Φορμιωνος.<br />
Το εθιμο επιτασσει να πεις μια δυνατη καλημερα απο αποσταση-την λεω και ακουω 3-4 καλημερες<br />
να ερχονται προς το μερος μου.Μετα διασχιζω τον διαδρομο και οποιον βλεπω δεξια και αριστερα μου<br />
του ξαναλεω καλημερα -μου λεει και εκεινος ή εκεινη και μονο τοτε ειμαι ελευθερος να εξαφανιστω<br />
στην αλλη αιθουσα για να φτιαξω τον καφε μου."Ενταξει δεν επαθα και τιποτα λιγη κοινωνικοτητα<br />
δεν βλαπτει" σκεφτομαι και ανοιγω το ψυγειο για να βρω το γαλα.Θα ξαναγυρισω στον διαδρομο<br />
και θα καθησω στην πολυθρονα που συνηθως καθομαι θα κολλησω μια καρεκλα διπλα μου και θα ακουμπησω<br />
τον καφε και το τασακι.Σε λιγο μια ακομη καλημερα θα ακουστει απο το βαθος και υστερα αλλες 2 μαζι.<br />
Καποιος θα ανοιξει το ραδιο και καποιος το παραθυρο ή τον εξαεριστηρα.Μικρα πηγαδακια θα σχηματιστουν.<br />
Ο καφες θα τελειωσει.Θα φτιαξουν καινουργιο.Καποιοι θα κοιταν τα παπουτσια τους καποιοι αλλοι<br />
θα σε κοιτουν επιμονα στα ματια.Ετσι που ειναι χαμηλοταβανος ο διαδρομος μοιαζει με σπιρτοκουτο<br />
και εμεις με βρεγμενα σπιρτα που ματαια προσπαθουμε να αρπαξουμε φωτια.<br />
<br />
<br />
46<br />
<br />
Ανοιξα λιγο το παραθυρο να φυγει το ντουμανι.Βλεπω μια γρια απο το απεναντι σπιτι να με κοιταει.<br />
Εχασε προσφατα τον αντρα της και απο τοτε καθεται σε μια καρεκλα κοντα στο παραθυρο<br />
και περιμενει μαλλον να πεθανει.Μια μυγα καθεται στο τζαμι.Ειναι στο χερι μου αν θα την<br />
αφησω να ζησει.Δεν το πολυσκεφτομαι της δινω μια και τεζα η μυγα.Αγνωσται αι βουλαι του κυριου<br />
σκεφτηκα και εκλεισα το παραθυρο.Καθισα και εστριψα ενα καινουργιο τσιγαρο ετοιμος να γραψω<br />
ενα καινουργιο κειμενο.Στην οθονη του λαπτοπ ειδα κατι πιτσιλιες απο αιμα...<br />
<br />
<br />
47<br />
<br />
Μακαρι να μπορουσα να καταπιω μαζι ολα τα μιλιθιν τα ζοξιλ τα τεγκρετολ τα σιπραλεξ να εγραφα<br />
ενα υστερογραφο με 2-3 αραδες του στυλ δεν φταιει κανεις και να ξαπλωνα στο κρεβατι <br />
βαζοντας κατι απο Floyd ας πουμε το shine on you crazy diamond στο στερεοφωνικο και να περιμενα<br />
τον πουστη τον χαρο να ερθει να με παρει.Αλλα δυστυχως η βλακεια μου ειναι αηττητη.Επαναλαμβανω<br />
καθε μερα το ιδιο δρομολογιο και ως εκ θαυματος περιμενω να εχει διαφορετικη καταληξη.<br />
Πως και γιατι;Καπως και γιατι ειμαι εγω.Και βεβαια γραφω για την υποθετικη αυτοκτονια μου<br />
για να μην την κανω πραξη.Και αν χρειαζονται αρχιδια για να ζησεις δεν χρειαζονται αρχιδια<br />
και για να πεθανεις;Κατσε λοιπον στην ευνουχισμενη σου ζωουλα και γραφε τις παπαρες σου.<br />
Σε λυπαμαι ή μαλλον σε σιχαινομαι ή ακομα καλυτερα δεν μου προκαλεις καμμια εντυπωση πια.<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-03-2014</td><td valign=top></td></table><br />