To άλγος σαν φεύφει

Δημιουργός: Adamopoulos Andreas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το άλγος σαν φεύγει, κατά γης
οι ονειροπόλοι άνθρωποι αναμένουν
τη σειρά τους σε μια απουσία να γίνουν
μουσική που έτριζε τα σάπια σωθικά τους.

Η χαρά πετά στους ουρανούς αιώνες
φλερτάρει με πτηνά που γνέφουν για αοράτους
άνυδρους εχθρούς ψυχών που ζουν στους
βάλτους.

Βάλτους αισθήσεων και αποχωρισμών.

Θεέ υπάρχεις κάπου εδώ τη θλίψη να βαστάς
όπως τον τίμιο σταυρό που χάθηκε στα χέρια
των ληστών στις πιο αγνές ημέρες;

Η βαριά της γνώσης μοναξιά πηγαίος ήχος
κάποιας συμφοράς ,εικόνα έμβρυας σιωπής.

Άνθρωποι καίγονται απο τις λάβες των νεκρών
κύκλος ζωής μιας κάποιας σκέψης.

Έλειψε για λίγοκυρά μου ο βαρκάρης,φρόντιζε
για το κάλεσμα
όλων των σοφών απο τις χώρες του θανάτου.

Το άλγος σαν φεύγει, κατά γης οι ονειροπόλοι
άνθρωποι, περιμένουν τη σειρά τους αγκαλιασμένοι
με ιδέες και πράξεις ενός μικρού παιδιού.

Ανέμελα ανασαίνουν και αναμέμουν στιγμές ύστατες
δίχως αρώματα και ομορφιές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2014